هوش مصنوعی: هیچ کس جز شمع، حال دل سوخته‌ام را نمی‌داند؛ چرا که همان‌طور که شمع در طول شب اشک می‌ریزد، من نیز در این شب‌ها غم و اندوه دارم.

هوش مصنوعی: دل‌بستگی‌ای دارم به او که از آن رو، حال من مانند حال سوختگان است و این حالت سوخته در من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اگر خسته شوم، کسی برایم زندگی را دوباره زنده می‌کند و اگر تشنه شوم، در چشمم سیل جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من که تحت فشار و اندوه است، مانند زنجیری به هم بافته شده، اگر این زنجیر به جانم وابسته باشد، نمی‌تواند به آسانی پاره شود.

هوش مصنوعی: دل من از من جدا شده و شعله‌ای سوزان در وجودم روشن است؛ حالا کسی به‌سختی می‌تواند در این وضعیت رنج و درد من را تحمل کند.

هوش مصنوعی: اگر شمع روشنایی دل من خاموش شود، شب‌های غم و جدایی هرگز به پایان نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: شخصی که مانند من در شب‌های تار و سرد احساس حیرت می‌کند، امیدوار است که کسی او را از حالت سوختن و تحمل سختی‌ها نجات دهد.

هوش مصنوعی: حالم به قدری خراب است که از دل شمع هم روشن‌تر است. هر کسی بخواهد چیزی بنویسد، باید از دلش خون بریزد.

هوش مصنوعی: از شمع بپرسیدند درباره دل‌تنگی‌های خواجو، زیرا او داستان غم‌ها و سوز دل افرادی که سوخته‌اند را می‌داند.