هوش مصنوعی: چون شمعی در شبستان حرم می‌درخشم، یادتان باشد، یا مانند پرنده‌ای در گلستان به پرواز درمی‌آیم، یادتان باشد.

هوش مصنوعی: در روزهای شاد، همه به یاد دوستان خود هستند، اما آن دوست واقعی کسی است که در شب‌های غم و سختی، به یاد ما باشد.

هوش مصنوعی: اگر از عاشق‌ها می‌پرسید، گاهی مرا هم به یاد بیاورید.

هوش مصنوعی: زمانی که شما به مقام و سلطنت جهان هستی دست یافتید، دیگر نیازی نیست به یاد کشته شدن روح و جان تان بر اثر عدم و نیستی بیفتید.

هوش مصنوعی: چشمی دارم که بی‌تاب و سرشار از درد است، از من یاد کنید و دردهای دل من را به یادگار بنویسید.

هوش مصنوعی: در هنگام مواجهه با سختی‌ها و مشکلات، اگر به یاد شما بیفتند، هیچ چیزی از ارزش و مقام شما کم نخواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی من از پا افتادم، هیچ کسی غریب نیست. اگر من بدون سر و پا هستم، لطفاً با یاد من به قدم‌هایتان ادامه دهید.

هوش مصنوعی: در گلزار، مانند جامی که از لاله‌های زیبا پر شده است، زیبا‌پسندان به دنبال شادی و لذت هستند. بیایید جامی در دست بگیریم و به یاد خوش‌گذران‌ها و جشن‌ها بیفتیم.

هوش مصنوعی: اگر در ایوان پادشاهان راهی برای نزدیکی به خدا وجود دارد، به یاد آورید که ساکنان کوی ستم نیز جای قربت و یاد خداوند را دارند.

هوش مصنوعی: بلبل خسته و بی‌جان را، در نهایت به یاد گلی از باغ مهربانی می‌اندیشیم.

هوش مصنوعی: در دل صحرا، به خاطر نداشتن آب، دلی آتشین داشتم و از شما می‌خواهم که خاطره من را در خانه خدا یاد کنید.