هوش مصنوعی: دل من به خاطر غم عشق تو، قادر به تحمل نیست و جالب‌تر این که حتی اگر جانم برود، باز هم قلبم از این غم رها نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از این درد بمیرم، آیا دارویی برای درمان وجود دارد؟ زیرا غیر از رنج تو، هیچ چیزی راهی برای درمان من نمی‌یابد.

هوش مصنوعی: در شبی تاریک و غم‌انگیز که جدایی به سراغ من آمده، دل من که سرشار از عشق و جنون است، بدون آنکه به پایان کشمکش‌های عشق تو فکر کنم، غرق در یاد تو هستم.

هوش مصنوعی: هر کس که زیبایی و جذابیت تو را ببیند، قادر نخواهد بود از تعجبش بر خود مسلط شود و به تو نزدیک شود.

هوش مصنوعی: به من اجازه نمی‌دهند که به مقصد نزدیک شدن برسم، زیرا کسی نمی‌تواند لباس درویش را به جایی که سلطان در آن است ببرد.

هوش مصنوعی: هر قانونی که تو وضع کنی و هر دستوری که بدهی، هیچ کس نیست که از آن سرپیچی کند و فرمان تو را نادیده بگیرد.

هوش مصنوعی: من با نگاه فریبنده‌ات دل را به یغما بردم، اما بدان که هرگز کافر دل نبوده و چیزی از مسلمانان نمی‌دزدد.

هوش مصنوعی: ای عزیزان، فقط باد صبا می‌تواند پیام‌آور خبر یوسف گم‌شده در کنعان باشد و هیچ کس دیگری نمی‌تواند این خبر را به شما برساند.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی نتواند فاصله‌ها را کم کند، هیچ کس داستان درد من را به خراسان نخواهد برد.

هوش مصنوعی: زندگی و جان آدمی چه ارزشی دارد که بخواهد هدیه‌ای به عزیزانش بیاورد، در حالی که همه می‌دانند کسی زیره را از کرمان نخواهد برد.

هوش مصنوعی: شکر از گفتار خواجو به سمت مصر می‌برند، هرچند که کسی قند را به سوی سرزمین شکر نمی‌برد.