هوش مصنوعی: وقتی که چهره دوستانمان در دیدرس نیست، هیچ نیازی به زیبایی باغ و گل‌ها برای ما احساس نمی‌شود.

هوش مصنوعی: رقیب، رخت خود را دراز نکن که مبادا در زمان مرگ، دستت به آستین من نرسد و دور از ما بمانی.

هوش مصنوعی: به خاطر دوست، حتی در لحظه‌های نفس‌گیر نیز جان خود را فدای او خواهیم کرد، اگر او هم چنین امتحانی از جان ما بگیرد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که چه بازی در حال انجام است که آسمان، دشمنان ما را از دوستانمان دور کرده است.

هوش مصنوعی: ما به بی‌وفایی و تغییرات زمان یقین داشتیم، اما هرگز فکر نمی‌کردیم که جدایی تو این‌قدر سخت و دور از ذهن خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که ارتباط و نزدیکی معنوی برقرار شود، دیگر چه غم از مدت طولانی جدایی ما دارد؟

هوش مصنوعی: هر زمان که تیغ مرگ رشته‌ی ارتباط روح را قطع کند، محبت دل به تو همچنان در ما باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی با جدایی‌ات ما را در دریای خون غرق کنی، این کار عادلانه‌ای خواهد بود. پس ما را از در خود دور نران.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم احوال دلم را برایت بازگو کنم، تصور نکن که نیازی به گفتن به زبان دارم.

هوش مصنوعی: ما مانند میانه‌ای لاغر و ضعیف شده‌ایم و نمی‌توان گفت که رابطه‌ای با تو نداریم.

هوش مصنوعی: گاهی از آن لب شیرین، سخنان دلنشینی به گوش می‌رسد که باعث می‌شود دهان ما از لذت و شوق پر شود.