هوش مصنوعی: اگر در مقابل من می‌آیی، ای باد نادی که همچون اسب تیزپا می‌دوی، رخصت بده تا با مژگانم غبار میدان را پاک کنم.

هوش مصنوعی: به عیوب و کمبودهای تهیدستان توجه نکن، چرا که در فضای شلوغ و شاد بازار، فردی که در ظاهر گدا به نظر می‌رسد، ممکن است چیزی ارزشمند مانند ملک سلطان را به فروش بگذارد.

هوش مصنوعی: چرا باید از کعبه دور شوم، وقتی که اگر در مسیرم خاری بیافتم، با آهی آن را برمی‌دارم و در یک لحظه تمامی دشواری‌ها را از بین می‌برم؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی همیشه شاداب و زنده‌دل باشی همچون خضر، باید جان و روح خود را در عشق و محبت محبوب بگذاری، اگر او به تو اجازه دهد.

هوش مصنوعی: به بهشت من دعوت نکن، زیرا بدون آن حوری زیبا هیچ‌کس که انسان باشد، نمی‌خواهد باغ رضوان را.

هوش مصنوعی: به خاطر عطر خوش لعل او در دنیایی تاریک فرورفته‌ام، جایی که اگر هم از تشنگی بمیرم، به دنبال آب حیات نخواهم گشت.

هوش مصنوعی: اگر چمن‌پیر از زیبایی سرو روان خیره شود، از شرم دیگر بر چشمه نمی‌نشیند تا سرو بستان را ببیند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است در صبح زود، بادی یاری‌رسان باشد؟ یا نسیمی مانند نسیم یوسف مصری باشد که پیرکنعان را به حرکت درآورد؟

هوش مصنوعی: چنان که دیوانگان حرم خواجو، زیبایی کعبه را به یاد می‌آورند و از شدت احساس، اشک‌هایشان همچون خون می‌ریزد، دریا را به بیابان تبدیل می‌کنند.