هوش مصنوعی: بیا که بدون موهای زیبای تو، سر و سامانم به هم می‌ریزد و هرگز نمی‌توانم از فکر تو رها شوم.

هوش مصنوعی: اگر من به مانند یک مورTiny به زمین بروم، حتی اگر صد بار این کار را تکرار کنم، مطمئناً آن مور از رفتن من باخبر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر من از سر کوی تو به این دیار بیفتم، فکر نکن که من به خاطر این افتادن و خروشیدن، بر نخواهم گشت.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به شدت برای تو اشک ریختم و به سینه‌ام فشار آوردم، دل شکسته‌ام دیگر نمی‌تواند بیشتر از این هم بشکند.

هوش مصنوعی: ای پارسا، مرا سرزنش نکن، زیرا هیچ‌کس به زیبایی کسی نگاه نمی‌کند، مگر اینکه دلش به سمت آن زیبایی کشیده شده باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از عشق سیمبران رنگ چهره‌اش همچون طلا نشود، کار او هم مانند طلا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی داستان شیرین دوست را بنویسد، عجیب است اگر قلمش به شیرینی شکر تبدیل نشود.

هوش مصنوعی: چنان که در دریای علم و اندیشه غرق شده‌ای، خواجو چگونه ممکن است که دفتر سخنان تو از آب خوشی و شوق تر نگردد؟