هوش مصنوعی: تو درد تو برای دل من درمانی است و رنج تو برایم آرامشی دارد. اشکم مانند نمک بر زخم و جگر خسته من می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه موج‌ها خود را قوی و ماهر نشان دهند، اما نمی‌توانند در برابر نگاه من که آگاهی و معرفت را دارد، تاثیری بگذارند.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای هم تصویر تو از جلوی چشم‌هایم دور نمی‌شود، زیرا تو گوهری هستی در دریای زیبایی و جذابیت.

هوش مصنوعی: دست مهربانی‌ات را بر دل غمگینم بگذار، زیرا که در دست تو آسایش و آرامش وجود دارد.

هوش مصنوعی: درویشی که درونش خشک و خالی است، چگونه می‌تواند انتظار داشته باشد که کسی به او از دریا generosity (سخاوت) چیزی بدهد.

هوش مصنوعی: در نظر دانشمندان دین، نوشیدن شراب جایز است، زیرا چشم‌های تو دلیلی بر مجاز بودن آن می‌آورد.

هوش مصنوعی: صبحگاهی که خورشید درخشان خود را نمایان می‌کند، از شرم در برابر زیبایی و جمال تو، عرق عرق می‌شود. زیبایی تو باعث می‌شود که صبح نیز شرمنده باشد.

هوش مصنوعی: اگر در چشمان خورشید حتی اندکی شرم و حیا وجود نداشته باشد، بی‌پروا و بدون هیچ ملاحظه‌ای به بالای بام تو خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر دقت کنی، از پسته‌ات هیچ چیز به دست نمی‌آوری، اما داستان خواجو نشان می‌دهد که او با کلام و بیان زیبا، می‌تواند حتی مو را از هم بگشاید و موضوعات را با فصاحت و بلاغت بیان کند.