خواجوی کرمانیشمارهٔ ۵۲
عقل مرغی ز آشیانه ی ماست
چرخ گردی ز آستانه ی ماست
شمس مشرق فروز عالمتاب
شمسه ی طاق تابخانه ی ماست
خون چشم شفق که می بینی
جرعه های می شبانه ماست
صید ما کیست آنک صیادست
دام ما چیست آنچ دانه ی ماست
تیر ما بگذرد ز جوشن چرخ
زانکه قلب فلک نشانه ی ماست
ما بافسون کجا رویم از راه
که دو عالم پر از فسانه ی ماست
گرچه ز اهل زمانه شادنئیم
شادی آنک در زمانه ی ماست
جنت ار هست خاک درگه اوست
زانکه مأوای جاودانه ماست
در بسیط جهان کنون خواجو
همه آوازه ی ترانه ماست
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.