هوش مصنوعی: زیبایی و درخشندگی ماه به جز چهره شهرآرا دیده نمی‌شود، و شاخ شمشاد به هیچ وجه به قامت سرو مانند او نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: نسیم و باد بهاری که باعث شادابی و تازگی می‌شود، روح را زنده می‌کند و انرژی می‌دهد، اما عطر و بوی نفس‌های تو آنقدر دلنشین و زندگی‌بخش نیست.

هوش مصنوعی: اگر چه باغ و دشت زیبایی و شگفتی‌هایی دارند، اما بدون حضور تو، ما هم هیچ تمایلی به دیدن آنها نداریم.

هوش مصنوعی: در میان چمن‌ها، سرو بلند و با شکوهی وجود دارد که به خاطر قد بلندش برجسته است، اما تو با وجود زیبایی‌ات، به هیچ وجه به آن ارتفاع نمی‌رسی.

هوش مصنوعی: با اینکه می‌دانم که تو دل مرا می‌شکنی، اما نمی‌توانم به تو بگویم که قدرت این را ندارم.

هوش مصنوعی: بر تنم، به خاطر خیال موهای سیاه تو، هیچ مویی وجود ندارد که در آن حلقه‌ای از عشق نباشد.

هوش مصنوعی: Tonight را از دست نده و به فردا فکر نکن، چون این شب تاریک و پر از دل‌مشغولی، فردا تکرار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چند بار بگویی که از زیبایی‌های محبوبان دست بردار؟ تو که داستان طولانی داری، من به آن اهمیتی نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: مدتی است که دیگر خبری از آن شخص در دل من نیست، زیرا مدت طولانی است که از او هیچ نام و نشانی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: زشت‌خوئی مورد پسند نیست، چون زیبایی‌طلبان به دنبال جمال و زیبایی هستند و عادت‌های زشت در میان زیبایی‌خواهان جایی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی تو به زیبایی و جذابیت لب لعلش گوش می‌دهی، خواجو چه کسی است؟ شاعر مثل لؤلؤی درخشان کلمات، تو را به لالایی نمی‌برد.