هوش مصنوعی: ای ساقی، کجا است کشکولی از شراب؟ اینک صبح شده و آفتاب نیز کجا است؟

هوش مصنوعی: خستگی بر من غلبه کرده است و درمانی برای تشنگی شدیدم وجود ندارد. آب کجاست؟

هوش مصنوعی: شراب‌نوشان از دردها چه می‌دانند، در صبحگاه تنها دل‌های خونین و پاره‌پاره است که به یاد می‌آید.

هوش مصنوعی: تمام جهان پر از غم و اندوه شده است، در حالی که ماه روشن ما کجاست که این غم را از بین ببرد؟

هوش مصنوعی: ما گوهری خالص داریم که از اشک‌های ما به دست آمده است، آن سنگ‌های قیمتی ناب کجا هستند؟

هوش مصنوعی: تا کی باید اشک‌هایمان را بر چهره بریزیم؟ اما حالا شیشه گلاب کجاست؟

هوش مصنوعی: آتش در دل من به شدت شعله ور شده و حالا دلم به شدت می‌سوزد. بگو، آن لعاب کجاست که این درد را تسکین دهد؟

هوش مصنوعی: از گرمای سینه و اثر مشروبات الکلی، جانم به تنگ آمده است؛ پس بگویید، شراب کجاست؟

هوش مصنوعی: دل من از دست می‌رود و در فراق آهنگ زیبای رباب در جستجوی آن هستم.

هوش مصنوعی: هر شب، جز در آستانه مرد باده‌فروش، جایی برای خواب و آرامش ندارم.

هوش مصنوعی: دل خواجو به شدت از غم دچار مشکل شده است، حالا برود به دنبال کسی که مونس و همدم این دل پریشان باشد.