هوش مصنوعی: در صبحگاه، روشنایی آفتاب مرا به یاد می‌آورد و خوابم در شب تاریک در میخانه است.

هوش مصنوعی: اگر شراب نباشد، چه اهمیتی دارد؟ زیرا در صبح دل‌انگیز، چشمانم از اشک پر شده و جام حالم را می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر کباب هم پیدا نکنم، برایم فرق نمی‌کند، چون دل من که پر از خون است، خود کباب من به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: در دل بیابان، چرا به دنبال آب می‌گردی؟ زیرا تمام منزلت تو در چشمان پر از آب من نهفته است.

هوش مصنوعی: به من نگو که برگرد و به دنبال ترکان برو، زیرا هرچند که ممکن است در مسیر اشتباهی حرکت کنم، اما در نهایت انتخاب من درست است.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم به تو نزدیک شوم در حالی که قادر نیستم از خودم خارج شوم؟ زیرا جوهر وجود من در پس پرده‌ای از حجاب پنهان است.

هوش مصنوعی: بیا که بدون تو از زندگی‌ام احساس نارضایتی می‌کنم، زیرا دوری تو برایم عذابی بزرگ است.

هوش مصنوعی: تو گنجینه‌ای از لطف و مهربانی هستی و می‌دانم که از این وضعیت سخت بیرون می‌آیی، چرا که روز و شب، یاد و نام تو در دل من جای دارد و آن را ویران کرده است.

هوش مصنوعی: صدای دل‌نوشین و غم‌انگیز خواجو و آواز بلبل سرمست، آهنگ باربد و نغمه دل‌انگیز رباب همگی در هم آمیخته‌اند.