هوش مصنوعی: چشمان من مانند ابرهایی هستند که سیلابی را به راه می‌اندازند و اشک‌هایم همچون رودی جاری می‌شوند. احساسات درون من، مانند آتش‌های سوزان، با شدت و حرارت می‌سوزند و من را آزار می‌دهند.

هوش مصنوعی: غم هرچقدر که دل مرا می‌خورد، ایرادی ندارد، چون او در هر حالتی که باشد، تسکین‌دهنده غم من است.

هوش مصنوعی: ماه هلالی هرچند که به ابروی محبوب شباهت دارد، اما فقط یک نمونه از این بدن نازک و لاغر من است.

هوش مصنوعی: وقتی که اختیار من در دست توست و صحبت تو را می‌شنوم، تصور نکن که جدایی به انتخاب من اتفاق می‌افتد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از اشک‌های خود جواهر شب بسازم در آرزوی تو، تا زمانی که روز در کنار من باشد؟

هوش مصنوعی: مرا از نظر دور نکن، زیرا اعتبار و آبروی این دنیا به لطف و رحمت درخشندگی نگاه من است.

هوش مصنوعی: اگر من از شراب هستی‌ام بنوشم، باید گرد و غبار رقبای خود را از مسیرم دور کنم.

هوش مصنوعی: به امید اینکه خواجو از سوی دوستش برگردد، نباش. زیرا بازگشت او به زندگی که برایش خسته‌کننده است، به هیچ وجه در توان من نیست.