هوش مصنوعی: ای جهان‌بین پیر، لطفا نوشیدنی مرا از شراب ناب و خوب تهیه کن و اندکی هم به حال من زار و ناتوان توجه کن و برای مغان دیگر نیز دردم را بشنو و ناله‌ام را برسان.

هوش مصنوعی: چون نمی‌توانم به حریم کعبه بروم، به دیار خراباتی‌ها می‌روم.

هوش مصنوعی: به دل شاد و پرحرارت قوت و توان بده و به جگر آتشین و سوخته، آب خنک و آرامش بخش بده.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید از مشکلات و ظلم‌هایی که پیران و جوانان به من می‌کنند، رنج ببرم؟ ای کاش از آینده‌ام خبر داشتم و می‌دانستم که چه بر سرم خواهد آمد.

هوش مصنوعی: به یاد حوادثی که در گذشته رخ داده است، توجه کن و پیغامم را از آن موجود خاص در دورانی دور بازگو کن.

هوش مصنوعی: ای شمع، تو که باعث روشنایی این مجلس شده‌ای، به من بگو که چگونه می‌توانم درد درونم را به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، همچون خروس صبحگاهی، آواز سر بده و برایمان شراب بیاور.

هوش مصنوعی: روح من مانند پرنده‌ای است که پس از نوشیدن از می‌خوارگی به آسمان پرواز نمی‌کند. ای کسی که روح را زنده و شاداب می‌کنی، او را به پرواز بیاور.

هوش مصنوعی: تو که رفتی، دل و جانم از درد بی‌تو به تنگ آمده است. برگرد و به من بگو که در عالم دل و جان چه خبر است.

هوش مصنوعی: اگر در صبح زود می‌خواهی شراب تلخ بنوشی، بهتر است که از لبان کسی با محبت و جان‌پرور، پسته‌ای شیرین بچشی.