هوش مصنوعی: ای بزرگوار، برو و شاه را تنها بگذار. مهربان باش و اجازه بده که مه در آرامش بماند.

هوش مصنوعی: تو که هیچ شناختی از عشق و احساسات نداری، بهتر است که به دنبال چیزهای بی‌ارزش و پیش پا افتاده نروی.

هوش مصنوعی: چند بار مثل پرنده‌ای به سمت گلستان پرواز می‌کنی؟ راه به بستان را پیدا کردی، حالا به باد صبحگاهی اجازه بده که تو را به آنجا ببرد.

هوش مصنوعی: من بدون یار، نمی‌دانم چه کار کنم و دوباره آن محبوب را به من تحویل بده بی‌آنکه سر و پای مشخصی داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در خانه‌ی پنهانی پادشاه زندگی می‌کنی، امشب به یاد آخرین منزل خود بپرداز و در این خلوت به فکر بازگشت باش.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال زیبایی‌ها و آهنگ‌های زندگی هستی، باید مانند نی بسادگی از آنها بگذری و به عمق حقیقت زندگی در بیابی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی بخت خود را امتحان کنی، باید از چین گیسوان معشوقه‌ات بگذری و از خطاها بگذری.

هوش مصنوعی: عاشقان فقط با درد و رنج شفا پیدا می‌کنند. اگر به دنبال درمانی برای دردهایتان هستید، بهتر است به دنبال تجربه‌ی سختی و چالش باشید و در عوض روش‌های ساده و بی‌فایده را کنار بگذارید.

هوش مصنوعی: اگر از ابر رفتاری پر از شرم و حیا داشته باشی، باید اشک‌ها را از چشمانت بریزی و حیا را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال آرامش و صفاست، بهتر است که با نوشیدن می صاف و زلال آن را جستجو کند و از تلاش برای رسیدن به صفا در مروه دست بردارد.

هوش مصنوعی: هرگاه که به عمق دریا اشاره کنم، چشمان خواجو می‌گوید که از این پس، باید سخن دریا را برای ما بگذراند.