هوش مصنوعی: ای لب زیبای تو که از آب حیات رنگ گرفته، آب وجود ما از اشک‌های ما به خاطر عشق تو جاری است، در حالی که مستی تو و خواب چشمانت ما را مست کرده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم فقط ذره‌ای از زیبایی‌های خط سبزت را توصیف کنم، رنگ سیاه روی صفحه کاغذ مانند جوهر خوشبو و ناب خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر در بهشت، نقاب از چهره‌ات برنداری، بهشتی که در آن قرار داری، به جهنم تبدیل می‌شود و آرامش به عذابی سخت تبدیل خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که بروم، اگر با آتش عشق تو به خاک بروم، در روز قیامت تو مرا خواهی دید با دلی که همچون کبابی خونین است.

هوش مصنوعی: صبح که می‌شود، وقتی آسمان در حال تغییر و حرکت است، فکر می‌کنم که آیا آن چیزی که می‌بینم خورشید است یا جامی از شراب؟

هوش مصنوعی: روح سرمست من از شادی به رقص در می‌آید؛ هر نفس مانند ذره‌ای که از سمت مشرق، خورشید جدیدی به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم به صدای مؤذن برخیزم، چرا که در صبح زود به حالتی مست و بی‌خود از صدای ساز غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: در مکان‌های مملو از باده و شور زندگی، به خاطر نوشیدن الکل دچار آشفتگی و سرخوردگی شده‌ام. با اینکه فعالیت‌هایم به دور از می و میکده نیست، اما حال و روزم به کلی خراب است.

هوش مصنوعی: هر زمانی که تو به من نگاهی می‌کنی و من را رها می‌کنی، نمی‌دانم چرا هر بار از درگاه خودت مرا دور می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر دلی داری، دل خودت را از رندان بی‌درد بگیر و اگر سری داری، سر خودت را از مستان بی‌خود دور نگه‌دار.

هوش مصنوعی: کسی که به تو علاقه‌مند است از تو دور است، اما تو همچنان با او در ارتباطی. در حالی که تو به خاطر کمبود آب حسرت می‌خوری، دنیا در بدحالی به خاطر غرق شدن در آب است.