هوش مصنوعی: دیشب در جمع دوستان تا صبح بیدار ماندیم و شمع هم به خاطر احساسات و گرما، دلش طاقت نیاورد.

هوش مصنوعی: ما به خاطر دل شکسته و چشمان گریان، هیچ لحظه‌ای از درد و رنج دور نبوده‌ایم و همیشه در میان آتش و آب گرفتار بوده‌ایم.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و احساساتی که نسبت به او داشتم، کاملاً سوختم و در عین حال او برایم چیزی زیبایی و دلنشین فراهم کرد که نشانه‌ای از توجه و محبتش نسبت به من بود.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه از دل و جان زیبایی و احساسات خود را به دیگران هدیه کردیم، فضای گلستان مانند صدفی پر از مرواریدهای درخشان و زیبا شده است.

هوش مصنوعی: من در پای او چیزی را گذاشتم که نشان‌دهنده شور و شوق من است، زیرا او از طرفی دلش برای من می‌سوزد و از دیگران جداست.

هوش مصنوعی: دوستان شب را به خوش‌گذرانی و خواب می‌گذرانند، اما من، که دل‌نگران و سوزانم، نه خواب دارم و نه آرامش، و از خوراک هم غافل‌ام.

هوش مصنوعی: او به خاطر درد و رنجی که دارد، زجر کشیده و من در عوض غم و حسرت او را در دل دارم. او دردی را تحمل کرده و من دلم را مانند شراب ناب به یاد او پذیرایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: او مانند باران بر سر من اشک می‌ریزد و من در دریای غم و اندوه غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: من با درد و غم خود دست و پنجه نرم کرده و در درد و رنج غرق شده‌ام، در حالی که او از دودی که من تولید می‌کنم، دلش جریحه‌دار و دلتنگ است.

هوش مصنوعی: وقتی که دید خون دلم از چشمانم جاری است، شربت گوارایم را از اشک‌هایم مانند شیره‌ی درخت عناب می‌داد.

هوش مصنوعی: جز شمعی که با سوختن خود دیگران را روشن می‌کند، هیچ‌کس نیست که از حال دلخواجوی ما آگاه باشد.