هوش مصنوعی: پس از شب تاریک، ای معشوق با زیبایی مشکی‌ات، چادر خود را از چهره‌ات کنار بزن و بگذار که در سپیده‌دم، نور خورشید خود را به ما نشان دهد.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر زیبایی تو پر از شوق و شادی است و زیبایی تو به قدری شیرین و دلپذیر است که هر فریبی را از چشمان تو بیدار کرده و چشمان تو خود در خواب و آرامش به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: هر سوالی که از دریا می‌پرسم، درباره‌ی موج به من پاسخ می‌دهد و می‌گوید که هر کدام را به تنهایی جوابگو خواهد بود.

هوش مصنوعی: من از خداوند می‌خواهم که افراد نیکو را ببخشد، زیرا با این حال ناامیدی و ضعف در دلم، هر لحظه بر روی چهره زردم بوی خوش گلاب می‌پاشند.

هوش مصنوعی: وقتی به یاد چشمان جذاب و مست‌کننده‌ات بیفتم، روز قیامت از زیر خاک سر بر می‌آورم و در حالت مدهوشی و پریشانی به دنیا بازمی‌گردم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در تاریکی و ظلمت نمی‌توان پیدا کرد، من آن را در شب‌های تار می‌یابم، اما از جام شراب.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بر خاک مستان اشک نمی‌ریزد، مگر با جامی؛ و هیچ‌کس در سوگ رندان، ناله نمی‌کند، جز با موسیقی.

هوش مصنوعی: در گذشته، اگر کیخسرو، که یکی از شخصیت‌های افسانه‌ای ایران است، اسبش شبرنگ را بر روی رود جیحون می‌راند، اشک‌های ما به قطره‌قطره بر آب می‌افتاد و رنگ گلگون پیدا می‌کرد.

هوش مصنوعی: هر کس که بخواهد توصیف اشک‌های خواجو را با قلم خود بگوید، به طوری زیبا و دلنشین می‌نویسد که گویی دانه‌های مروارید دریا را با هنر خود به تصویر کشیده است.