هوش مصنوعی: دوری و جدایی او مرا آسیب‌پذیر کرده و صبرم را از بین برده است.

هوش مصنوعی: مانند زلف‌های سیاه و آزاد زن هندو، بر آتش من ریخته و آن را رها کرد.

هوش مصنوعی: صبح که او را دید، سوره‌ی «و الشمس» را با صداقت در دل خواند و دعا کرد.

هوش مصنوعی: هر که خط زنگاری آن بتی که از چین آمده را به نام مشک تاتاری شناخته، در اشتباست.

هوش مصنوعی: واقعاً نمی‌توان در هیچ گفته‌ای بیان کرد که غم چه تأثیری بر دل شکسته ما گذاشت.

هوش مصنوعی: ما طبیبی نداریم که دردمان را بشناسد و به آن رسیدگی کند. آیا شنیده‌ای که کسی برای درمان ما اقدام کرده باشد؟

هوش مصنوعی: او از دلش درد و غم بسیار دارد و می‌خواهد که اشکی بریزد تا از چشمش خارج شود، اما به جای آن، اشک خونین دلش برزمین می‌ریزد و به همین ترتیب، آرزوی او برآورده می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که به وصال محبوب رسیدم، شکرگزاری نکردم و به همین خاطر، ستاره‌ام در شب جدایی سزاوار این عذاب شد.

هوش مصنوعی: اگر مرغ سلیمان در جایش نیست، فقط زمانی می‌توانی داستانش را بگویی که بادی از سمت سبا وزیده باشد.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم با دل خود به صحبت‌های نسیم بپردازم، در حالی که هر چیزی را که نسیم بیان می‌کند، با دست خود به من می‌رساند؟

هوش مصنوعی: به خاطر صحبت‌های خواجو، سرودن شعر و زیبایی‌های آن، محبوب من دیگر در کنار من نیست و به طور ناروا از من دور شده است.