هوش مصنوعی: هر کسی که در برابر تو زانو بزنند، نمی‌تواند به اندازه‌ی زیبایی و افتخار موی تو سرافراز شود.

هوش مصنوعی: اگر شمعی از آتش دل سر نکشد و خاموش بماند، همانند طلایی در دهان گاز نمی‌رسد و احساسات درونی‌ام را نمی‌توانم ابراز کنم.

هوش مصنوعی: گفتم از چنگال تو فرار کنم، اما مانند مرغی که به دام می‌افتد، دیگر نمی‌توانم به گذشته برگردم.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از دست تو که همچون صیاد است فرار کنم؟ مگر گنجشک در نظر تو دیده نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: دل شاد و رها نمی‌تواند به خاطر یاد تو و عشق به تو، جز در قفس سینه‌ام پرواز کند.

هوش مصنوعی: انسان خردمند و آگاه از خطرات زندگی به سختی به زخم و آسیب‌های ناشی از شمشیر واکنش نشان می‌دهد، زیرا وقتی کسی از دنیا می‌رود، صدای او دیگر شنیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر صدای ساز بدون ضرب و ریتم باشد، هیچ هنری از آن درنمی‌آید. بنابراین، نباید نگران ضربه‌ی آن بود، چون هر سازی به ضرب احتیاج دارد تا به خوبی響 کند.

هوش مصنوعی: اگر عشق و محبت نباشد، روزها به پایان نمی‌رسند، اما همه نمی‌توانند این راز را درک کنند و با آن آشنا شوند.

هوش مصنوعی: دل خواجو بسیار غمگین است، چرا که در غم دوری او هیچ کسی جز آه و ناله‌ای از دل سوخته نمی‌تواند همدردی کند.