هوش مصنوعی: هر کسی که با جذابیت و سحر نرگس تو ارتباط بگیرد، روز و شب به دور خانه‌ی شراب‌فروشی می‌چرخد و مجذوب آن می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر صوفی فقط یک تار موی تو را پیدا کند، لباس زهد و ریاضت خود را کنار می‌گذارد و به دنبال عشق و زیبایی می‌رود.

هوش مصنوعی: نپندار که زیبایی و لطف چهره‌ات تنها در آئینه به تصویر کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر بار که گره از موهای پیچیده‌ات باز شود، همه دل‌های دردمند و گرفتار در آن، ناله و فریاد خواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر عطر دانه‌ی خال تو را به زبان بیاورد، عطار سال‌ها به یاد تو بوی خوشی خواهد داشت که از نافه‌ی تاتار می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر زلف‌های آشفته‌ات از خطی که دارد، کنار رود، به گونه‌ای خواهد بود که همچون سرنوشت من، شوری به وجود خواهد آورد که غم‌انگیز و بی‌خبر از آینده است.

هوش مصنوعی: اگر برای مردم عادی مهم نیستم، اشکالی ندارد؛ اما این مستی من در نظر آدم‌های باهوش چگونه می‌تواند دیده شود؟

هوش مصنوعی: بلبل نمی‌تواند تقصیری داشته باشد اگر در فصل بهار، زیبایی نرگس را ببیند و سرمست از بوی گل به گلزار بیاید.

هوش مصنوعی: اگر یوسف مصری ما را به بازار ببرند، بسا جان گرانبهایش که ممکن است خریدار پیدا شود.

هوش مصنوعی: هیچ چیز جز یک نقطه کوچک نمی‌تواند از من ببیند، زیرا دل سوخته من تنها درخشش آفتاب را می‌بیند، حتی اگر بر بالای دیوار بیفتد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در شادی و سرخوشی دل‌باخته‌ی چشمان نازنین تو شود، هرگز از شراب و خوشی دور نخواهد ماند و مانند خواجو، بی‌نصیب نخواهد ماند.