هوش مصنوعی: شبی که راهی را برای رنج و اندوه خود پیدا کنم، با شعله‌ای از درد، غم‌های درونم را به نمایش می‌گذارم و به آسمان و دنیای ستاره‌ها نور و رنگی تیره می‌بخشم.

هوش مصنوعی: یک پزشک بیاید تا دردی که در سرم حس می‌کنم را درمان کند، زیرا این دل افسرده به خاطر درد عشق خود را فدای این مشکلات کرده است.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که ما چگونه به شدت و شدت دچار درد و ناراحتی هستیم؟ اشک‌های ما مثل طوفانی هستند که از چشمان‌مان ریخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: کسی که با هدف کشتن من شمشیرش را می‌کَشد، من نیز با تمام وجودم آماده‌ام تا جانم را فدای او کنم.

هوش مصنوعی: طبیعی است اگر کسی که به زیبایی خانهٔ خدا مشتاق است، با اشک‌های خود بیابان را پر کند.

هوش مصنوعی: کسی که با هدف زیارت کعبه می‌رود، با اشتیاقی عمیق از دل سرشار است و این اشتیاق چنان آتشینی دارد که می‌تواند آتش را هم به سوزاند.

هوش مصنوعی: باد، پای زمین را به جلوه‌ای زیبا درآور تا ما بتوانیم زیبایی آب و خاک میدان را با چشمان خود ببینیم.

هوش مصنوعی: نگو که از چه چیزی سرگردانی، اگر نمی‌دانی، بهتر است از کسی بپرسی.

هوش مصنوعی: خواستن ملامت از خواجو در این مورد نادرست است، زیرا از گل صدبرگ نمی‌توان انتظار داشت که تحمل کند و دل صبر را به همه هزاردستان بدهد.