هوش مصنوعی: این چهره و زیبایی، آرامش‌بخش جهان نیست و آن زلف‌ها نیز که به نظر می‌رسد برای جان آدمی دلیلی برای زندگی می‌آورند، اینگونه نیستند.

هوش مصنوعی: موی او مانند زنجیری است که بر گردنِ دنیای ما افتاده و ظلم و ستم می‌کند، هرچند او به خاطر انصاف و عدالت در جهان این کار را می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی راستی را از من بپرسی، دیگر نشانی از هستی وجود ندارد. در غم آن لب، که هست ولی نشانی از آن نیست، این وضعیت به طور کامل است.

هوش مصنوعی: اگر راز من مثل آفتاب آشکار می‌شود، پس چرا این‌گونه نمایان شده است؟ در غیر این صورت، پیوند ما مانند کیمیا است، چرا که از آنچه پنهان است چنین جلوه‌گری ندارد.

هوش مصنوعی: من جانم را فدای او می‌کنم، زیرا تا زمانی که جان در بدنم هست، او بدون من است و اینگونه بهتر زندگی کنیم. واقعاً زیان‌بار است که به گونه‌ای دیگر باشیم.

هوش مصنوعی: به او گفتم در صدر و بهترین جایگاه وصالت قرار بگیر، او پاسخ داد ای سلیم، من به دنبال جایی بهتر از آستان تو هستم.

هوش مصنوعی: یک نفر از کنار من عبور می‌کند و مرا در وضعیتی سخت و غم‌انگیز می‌بیند که در میان خاک و خون هستم. او با شوخی و کنایه به رقیبم اشاره می‌کند و می‌گوید که وضعیت من اینگونه است.

هوش مصنوعی: او ادعا می‌کند که خون و مال خاقانی متعلق به من است، من هم اعتراف می‌کنم و می‌گویم که همین‌طور است.

هوش مصنوعی: عشق او را تنها مردی که تجربه‌های عاطفی و رنج‌های عمیق دارد، می‌تواند درک کند. شک نکن که در این دوران آخر، او به نوعی بهترین و برجسته‌ترین مردان است.

هوش مصنوعی: حقایق دین و علم مطلق، که تنها پناهگاه روح و سرزمین دل و معلم من است.

هوش مصنوعی: ای خدا، در چشمان خون‌آلود آن محبوب چه خواب و راز نهفته‌ای است؟ و در آن همه زیبایی و زلف‌های دل‌فریب او چه لذتی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: در دندان‌هایش دو لعل (مروارید) وجود دارد و در دلش جوششی از ناراحتی و اضطراب است. پس بگو که این چه بی‌آبی و کمبود است که در دلش حس می‌شود، و آنچه هم که آب است، بی‌دلیل و بی‌فایده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: خون مردم ریخته شد و سپس بر دامنش سرخی پدید آمد. این رنگی که مشاهده می‌شود، نشانه‌ای از خون افرادی است که بی‌گناه جان باخته‌اند و این خون خالص و ناب است.

هوش مصنوعی: چشمان خود را به زیبایی و جذابیت می‌بیند و آرزویی در دل دارد که دل‌ها را به سمت خود می‌کشاند. به نوعی، این زیبایی و جذابیت عمیق و سوزان است.

هوش مصنوعی: شعلهٔ وصل او، قیمت و بهای وجود را از عالم جان گرفت و به مکان دیگری رفت، جایی که می‌داند همه چیز خراب و ویران است.

هوش مصنوعی: گاهی انسان به شدت دچار مشکل و سختی می‌شود و گاهی هم روزگار برایش خوب پیش می‌رود. ای مردم، فریاد بزنید و نجات بخواهید، زیرا ذات و کردار انسان‌ها شبیه به آنچه که باید نیست؛ بلکه آنها بیشتر به خصلت و رفتار خورشید شباهت دارند.

هوش مصنوعی: من به شدت به وصالم نیازمندم، اما آن وعده‌های نادرستی که به من داده شده، هرگز نمی‌تواند مرا سیراب کند. خوب می‌دانم که آن وعده‌ها فقط یک سراب است.

هوش مصنوعی: ای کاش یک بار زحمت می‌کشیدی و می‌دیدی که چقدر دل خاقانی در تاریکی غم می‌تپد و طاقت او در برابر این همه درد چگونه است.

هوش مصنوعی: اگر هنوز از زندگی‌اش نوری یا نسیمی باقی مانده، همه آن به خاطر ستایش مالک و صاحبش است.

هوش مصنوعی: مالک و صاحب زیبایی و چهرهٔ دلربای آزادگان، دل من به او عشق می‌ورزد و به او احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: عاشقانی که به خاطر عشق تو در رنج و سختی به سر می‌برند، من چه کسی هستم که در مسیر عشقت این‌طور مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر به جان دستور بدهی، اطاعت می‌کنم و فرمانت را اجرا می‌نمایم، حتی اگر گردن‌کشان دیگری هم مقابل من باشند.

هوش مصنوعی: دشمنان تو درصدد انتقام هستند و از من تنها سایه‌ای در غمت باقی مانده است. آیا ممکن است این کینه با دست خود به من منتقل شود؟

هوش مصنوعی: اهنگینی که از دل من برمی‌خیزد، به‌قدری روشن و سوزان است که حتی کسانی که در تاریکی شب هستند، از نور آن تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند و به سوی آن جذب می‌شوند.

هوش مصنوعی: چشم من از دوری محبوب به شدت غمگین و نگران شده است و دل من همچنان پر از darkness، مثل خانه‌ای که وقتی پرده را بر روی پنجره می‌زنند، تاریک می‌شود.

هوش مصنوعی: تو با خیانت‌کاران کنار آمدی و من در درگاه و مجالس تو به خاطر دوری و جدایی غم را تحمل می‌کنم، در حالی که آن‌ها می‌نوشند و شاد هستند.

هوش مصنوعی: کار خوب انجام بده و از عهدشکنان دوری کن، چون آنها با بی‌وفایی خود به عاشقان درد و رنج می‌دهند و به راحتی با دشمنان خود می‌جنگند.

هوش مصنوعی: هر بار که در خیابان تو، خاقانی حضور دارد، گروهی از مردم با جان خود بازی می‌کنند و آماده‌اند که برای تو جان دهند و از غم و اندوه خود را عریان کنند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به آنچه که از دیوها در امان است، خط افسون و ستایش از پیرامون مان را به می‌کشانند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فردی که جانشین ادریس و عثمان و عمر است، از قدرت و اختیاری که دارد، به زندگی من رونق و آبادانی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: چشمانم از اندوه پر از اشک است و لب‌هایم به‌سان آتش کلام می‌سوزند. به‌راستی که اگر انصاف به خرج دهی، جانم به خاطر غمت از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: آسمان، غم تو را به دل من سپرده است و هر شب، حصن صبرم تحت آسمان قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر زمانی که بگویی از عشق من جان به لب آمده‌ای، این حرف برای من اهمیت زیادی دارد، زیرا غم تو برایم بسیار مهم است.

هوش مصنوعی: از باغ و گلستان اگر چیزی برایم نیست، ولی چشمانم مانند یک مرغزار پر از گل‌های ارغوانی، غم تو را در خود دارند.

هوش مصنوعی: زعفران سبب افزایش شادی می‌شود و این ناراحتی من، دور از چهره‌ات، مانند زعفران است که از غم تو به وجود آمده.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که در دل من وجود دارد، تو هرگز از آن باخبر نبودی؛ اکنون راهی که به درون قلب من می‌رسد، پر از غم توست.

هوش مصنوعی: از لب تو بوسه می‌خواهم، چون از این بوسه به عشق تو دست پیدا کنم. بنابراین، هر آنچه را که در کیسه‌ام دارم، به خاطر غم تو و به عشق تو، حاضر می‌کنم و به تو هدیه می‌زنم.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر عشق تو طلا پخش می‌کند، نمی‌دانم کیست؛ اما می‌دانم که خاقانی است و جانش را به خاطر اندوه تو فدای می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر می‌دانستی که حال و روز من در دست داستان و خاطرات تلخ غم توست، هرگز دل‌ات نمی‌توانست مرا ببخشد.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم مانند زردشتی‌ها به ستایش او بپردازم، این کافی است که بخواهم استاد و دین خود را مدح کنم.

هوش مصنوعی: نقش و نگار زیبایی که او به تصویر می‌کشد، هر لحظه افتخار و عظمت او را نشان می‌دهد. این نام همواره مانند چتری بلند و با شکوه، بر سر ما سایه می‌افکند.

هوش مصنوعی: هرچند که در قوانین و احکام خداوند تسلط دارد، من هم می‌دانم که آسمان همیشه در حال فعالیت و تغییر است و کارهایش را هر لحظه به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چشمی که زخم دیده باشد، به خوبی می‌تواند خوشبختی‌ها را ببیند، همان‌طور که هر بار که خورشید می‌تابد، ارزش آن را می‌سنجند.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر او به خودش می‌پیچد، چرا که کائنات نمی‌گذارد دور از سر کیوان، خاک بریزد و هر بار می‌فهماند.

هوش مصنوعی: این خطر که خاک از مقام بزرگ خود به عناصر دیگر داده است، تا روز قیامت هر لحظه نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که علاقه‌اش به اصل و ریشه‌اش از جنس آهن است، نمی‌تواند حرمت آن را حفظ کند. آتش همیشه می‌تواند محل خود را به سرعت دود کند و بگدازد.

هوش مصنوعی: وقتی که دستش به قلم نزدیک می‌شود، به گونه‌ای می‌ماند که گویی خورشید در آسمان هر لحظه به برج حوت که در واقع نماد ماه و زمان خاصی است، می‌تابد.

هوش مصنوعی: از آن نوازش‌هایی که دل زخمی من را آرام می‌کند، روح من هر لحظه به خاطر ستایش او نغمه‌ای می‌سازد.

هوش مصنوعی: من تازه رویان را به خاطر آفرینش او شاعری می‌کنم، چنان که با هر یک از چهره‌هایشان، عشق در هر لحظه تجلی می‌کند.

هوش مصنوعی: نام نیک او را پایه‌گذار می‌سازم، زیرا این نام می‌تواند از تهدیدها و آزمون‌های آسمانی عبور کند و در عین حال به بنیاد وجود من آسیب نرساند.

هوش مصنوعی: با یک تقویم می‌توان حکم صد ساله را مشاهده کرد و یک کودک یک روزه هم می‌تواند زیر نظر تعلیم او به دانش‌های بزرگ دست یابد.

هوش مصنوعی: به خاطر تاثیر او، اجرام آسمان از آسمان دور شده‌اند و آن دو پیر بدشگون به خاطر ترس از او از این دنیا رفته‌اند.

هوش مصنوعی: کسی اراده‌ای دارد که مانند کافلاک بزرگ است و در برابر او، کوچک‌ترین چیزها فقط جزئی از دفتر بزرگ احترام او هستند.

هوش مصنوعی: دوباره دیدم که در هیچ دانشی مانند او وجود ندارد و در هیچ منطقه‌ای همانند او پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره شده است که شخصی به خاطر مقام و شرافت خود مجبور به تسلیم شدن است و این تسلیم باعث افزایش جایگاه و مرتبه او می‌شود. به عبارت دیگر، از این تسلیم، عظمت و ارجمندی اسماعیل بیشتر می‌گردد.

هوش مصنوعی: تو مشتری را ندیده‌ای، اگر به روی او نگاه کنی، گویی که سیبی را بشکافتی و نیمه‌اش به سمت آسمان پرتاب شده است.

هوش مصنوعی: ظاهراً نسب‌های او از کافی عمر ریشه می‌گیرد و او خود را با اقتدار می‌شمرد؛ به اندازه قد و مقام سلف خود مانند عثمان و ابراهیم.

هوش مصنوعی: دم عیسوی به معنای برکت و همراهی لطف الهی است و دیم احمد به رسالت و مقام محمد اشاره دارد. شاعر به نوعی از آرامش و لذت در زندگی صحبت می‌کند که ناشی از این دو منبع الهی و دیدن زیبایی‌ها و خوشی‌های زندگی مشابه خواب عروسان است. به عبارتی، این بیت درباره انبساط و خوشحالی در زندگی و تاثیرات مثبت ایمان و رسالت است.

هوش مصنوعی: به او و به همه مردم جهان خوشا باشد که نوروز برمی‌گردد و من و تقویم او تجدید می‌شویم.

هوش مصنوعی: زمانی که من روز او را به خوبی و خوشی تبریک می‌گویم، شک نکن که آسمان نیز با گفتن "آمین" بر این خوشبختی صحه می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چشم‌زخم تو همچون دزدی است که از جانم می‌رباید. آنقدر که خود را فدای تو می‌کنم و اولین زخم را از ایمانم فرود می‌آورم.

هوش مصنوعی: در روزگاری، زمان از مشکلات و آشفتگی‌ها خالی بود، اما وقتی زلف‌های شب‌ رنگ تو به میان آمد، فتنه و بلای دوران آغاز شد.

هوش مصنوعی: کار ما دیگر از کنترل‌مان خارج شده بود. عشق تو باعث شد که مشکلات بیشتری بر سر راهمان بیفتد و زمانه همچنان به ما سختی می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو با ما چه روزگاری داشته‌ای که به خاطر کینه‌توزی ما، راه جدایی را برگزیده‌ای؟

هوش مصنوعی: قبل از این، غم و اندوه دل‌ها مانند عروسی بود، اما حالا با ورود یک نگهبان، درد و محرومیت جان ما را تسخیر کرده است.

هوش مصنوعی: من به قدری غم و ناله کردم که صدایم به آسمان رسید و انگار خداوند هم از خود بی‌خود شده و می‌گوید: "ای عفی‌الله، به نظر می‌رسد حتی یک ذره از این حال و روز تو را هم در بر گرفته‌ام".

هوش مصنوعی: با نفس سرد خود می‌توانم ستاره‌هایی را در آسمان روشن کنم و از آتشی که در وجودم هست، می‌توانم هزاران شمع را شعله‌ور کنم.

هوش مصنوعی: تو گفتی ای خاقانی، چگونه از دریای غم نجات می‌یابی؟ من نیز مثل تو، وقتی از درد و رنج می‌گریزم، در طوفان غم غرق می‌شوم.

هوش مصنوعی: دل، وقتی که از درگاه تو محروم شد، به حالتی از بی‌خبری و تنهایی رفت و مسیر آستان مقدس ایران را به طور جدی ادامه داد.

هوش مصنوعی: امروز کسی که با زیبایی‌های عروسان خود را به ما معرفی کرده و باعث خوشحالی ما شده، هم پسرعمو من است و هم داماد من.

هوش مصنوعی: هر صبح، خاک پای تو روشنایی را به چشمانم می‌بخشد و عطر تو روح و جانم را آشنا می‌سازد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تو مختار هستی در کارهایت و می‌توانی هر کسی را با رفتار خود شاد یا غمگین کنی. کسی که به تو آسیب بزند، در حقیقت خودش را از نعمت و خوشی محروم کرده است، و در نهایت تو می‌توانی او را به نوعی عوض کنی.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای را می‌بینم که در حال خون‌خواری است و تصور می‌کنم تو هم همینطور دچار مشکلات شده‌ای. هرچه بخواهم درباره‌ات بگویم، خودت سخن می‌گویی و از حال و روزت خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: زندگی من به خاطر غم و اندوه تاریک و سخت شده است، پس لطفاً به من کمک کن تا شاید روشنایی عمرم کمی بهتر شود.

هوش مصنوعی: من برای رسیدن به وصالت به کوی تو آمده‌ام، حالا چه کنم که بخت روزی از گدایی به من هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: مدتی را در غم جدایی و آرزوی وصال محبوب سپری می‌کنم؛ گاهی احساس می‌کنم که چیزی از من می‌برد و گاهی هم احساس می‌کنم که به من قدرت و بزرگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر محبت و عشق به من زحمت می‌دهد و باعث می‌شود که در باغ عشق دچار تردید شوم، پس این عشق به من نعمت بزرگی می‌دهد.

هوش مصنوعی: من با جان خودم ایام را به خرید و فروش می‌گذارم، اگر این روزهای غم‌آور بتوانند روزی مرا از این حال رها کنند.

هوش مصنوعی: غم چه چیزی است وقتی که ذهن من به یاد تو پر از وحی و الهام می‌شود؛ تو مرا وا می‌داری تا در وصف تو آیه‌ای معجزه‌آسا بگویم.

هوش مصنوعی: دولت و قدرت او به گونه‌ای است که پیش از آنکه آب، آتش، خاک و باد از هم جدا شوند، به هم متصل و برقرار است.