رباعی شمارهٔ ۵۶
مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است
هستی که به نیستیت خواند عشق است
و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است
هوش مصنوعی: مرغی که از درد میخواند، نماد عشق است و پیامی که از عالم غیب میآید، عشق نام دارد.
هستی که به نیستیت خواند عشق است
و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است
هوش مصنوعی: عشقی که به وجود تو اعتبار میبخشد و تو را از حالت نیستی نجات میدهد، همان عشق است.

خاقانی