خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ   ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>داغم به دل از دو گوهر نایاب است</p></div>
<div class="m2"><p>کز وی جگرم کباب و دل در تاب است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می‌گویم اگر تاب شنیدن داری</p></div>
<div class="m2"><p>فقدان شباب و فرقت احباب است</p></div></div>

دیوان خاقانی شروانی، کتابفروشی خیام 2537 - حسان العجم افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شروانی - تصویر ۴۵۶

دیوان خاقانی شروانی (مطابق نسخه خطی ۷۶۳ هجری) - حسن العجم افضل الدین بدیل بن علی شروانی - تصویر ۵۳۹

رباعی شمارهٔ   ۴۳

داغم به دل از دو گوهر نایاب است
کز وی جگرم کباب و دل در تاب است
می گویم اگر تاب شنیدن داری
فقدان شباب و فرقت احباب است

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد و غم عمیقی صحبت می‌کند که ناشی از فقدان دو چیز نایاب است. این غم باعث می‌شود تا دل او به شدت مضطرب و جگرش در آتش بسوزد. او از شنونده می‌خواهد که اگر تاب شنیدن دارد، از فقدان جوانی و دوری از دوستانش سخن بگوید.

رباعی شمارهٔ   ۴۱

رباعی شمارهٔ   ۴۲

هوش مصنوعی: من به خاطر دو چیز باارزش در دل داغ و متاثر هستم، که باعث شده جگرم بسوزد و قلبم بی‌تاب شود.

داغم به دل از دو گوهر نایاب است

کز وی جگرم کباب و دل در تاب است

هوش مصنوعی: اگر تاب و توان شنیدن داری، بگویم که جوانی و دوری از دوستان سختی‌های بزرگی است.

می‌گویم اگر تاب شنیدن داری

فقدان شباب و فرقت احباب است

رباعی شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده