رباعی شمارهٔ ۴۰
 خاقانی را دل تف از درد بسوخت 
 صبر آمد و لختی غم دل خَورد بسوخت 
 پروانه چو شمع را دلی سوخته دید 
 با سوختهای موافقت کرد بسوخت 
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
 خاقانی را دل تف از درد بسوخت 
 صبر آمد و لختی غم دل خَورد بسوخت 
هوش مصنوعی: خاقانی قلبش از درد شد سوخته و صبر کرد، اما لحظهای غم دلش او را سوزاند.
 پروانه چو شمع را دلی سوخته دید 
 با سوختهای موافقت کرد بسوخت 
هوش مصنوعی: پروانه که شمع را با دل سوختهاش مشاهده کرد، با همان دل سوختهاش همدردی کرد و به خاطر او نیز خود را به آتش سپرد و سوخت.

خاقانی