خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ   ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از فیض خیالت چمن سینه شکفت</p></div>
<div class="m2"><p>از دیدن رویت گل آئینه شکفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون صبح لب از خندهٔ جاوید نبست</p></div>
<div class="m2"><p>هر گل که ز باغ دل بی‌کینه شکفت</p></div></div>

دیوان خاقانی شروانی، کتابفروشی خیام 2537 - حسان العجم افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شروانی - تصویر ۴۵۷

رباعی شمارهٔ   ۳۲

از فیض خیالت چمن سینه شکفت
از دیدن رویت گل آیینه شکفت
چون صبح لب از خنده جاوید نبست
هر گل که ز باغ دل بی کینه شکفت

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس زیبایی و شادی ناشی از عشق و دیدن معشوق هستند. در این شعر، شاعر از طراوت و زیبایی گل‌ها و چمن به عنوان نمادی از عشق یاد می‌کند. شکفتن گل‌ها و چمن در سینه نشان‌دهنده‌ی تأثیر مثبتی است که معشوق بر دل شاعر گذاشته است. همچنین، لبخند همیشگی و جاودانه صبح به گل‌ها اشاره می‌کند که نشان‌دهنده‌ی بی‌کینه و محبت است. در کل، این شعر احساسی عمیق و عاشقانه را منتقل می‌کند.

رباعی شمارهٔ   ۳۰

رباعی شمارهٔ   ۳۱

هوش مصنوعی: از نعمت خیال تو، دل من مانند یک گل در باغ شکوفا شد و با دیدن چهره‌ات، مانند گل در آینه زیبایی‌اش را نشان داد.

از فیض خیالت چمن سینه شکفت

از دیدن رویت گل آئینه شکفت

هوش مصنوعی: وقتی صبح با خندهٔ جاویدان آغاز می‌شود، هر گلی که از باغ دل بدون کینه می‌روید، شکوفا می‌شود.

چون صبح لب از خندهٔ جاوید نبست

هر گل که ز باغ دل بی‌کینه شکفت

رباعی شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده