هوش مصنوعی: رشیدکا به خاطر کم‌خردی و سطحی‌نگری‌اش، مانند پر که به پوست می‌داند، نمی‌داند که زندگی بسیار باارزش و سنگین است.

هوش مصنوعی: گاهی شناختن و پذیرش از ناآگاهی ناشی از گذر زمان صورت می‌گیرد و گاهی قبل از اینکه به مرحله‌ی درک و تمیز برسی، از آن بی‌خبری.

هوش مصنوعی: سخنان تو نه به نرمی و زیبایی بیان شده و نه معنایش به شکل دلنشینی است. به عبارت دیگر، کلام تو نه تنها زیبا نیست بلکه از نظر محتوا هم کیفیت مناسبی ندارد و شبیه به چیزهای بی‌ارزش و میان‌مایه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: زنی بر فراز بام خانه‌اش ظاهر شد و با لحنی تمسخرآمیز گفت که نظر بد و مضر از خانه‌اش دور باشد و آن را به ویرانی نکشاند.

هوش مصنوعی: سخنان تو مانند زبان بلخ شیرین و زیبایی دارند، اما برای درک و تفسیر معنای آنها، نیاز به دانش و فهم عمیق‌تری داریم که شاید از زبان خوارزم سرچشمه بگیرد. آیا می‌دانی که این گفتار به چه معناست؟

هوش مصنوعی: من تو را به دست آوردم تا بدانی که هزاران کالای باارزش وجود دارد. حالا چه ترفندی می‌زنی تا بتوانی آنها را بفروشی؟

هوش مصنوعی: داستان بوزنه را شنیدی و وقتی به رشم رسیدی و در مشکلات غرق شدی، با وجود سختی‌ها، توانمندی به تو کمک می‌کند که از این شرایط عبور کنی.

هوش مصنوعی: بوزنه به زنی که به او نزدیک شده بود گفت: "این که تو را این‌گونه می‌شناسند، چه نشانه‌ای دارد؟ زبان تو کجاست که می‌توانی بگویی؟"

هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که زندگی می‌کنم، سخن‌های تند و بی‌رحمانه‌ای رواج دارد، پس نگوید که من هم مانند خاقانی زبان‌دار و سخن‌ور هستم.

هوش مصنوعی: حالت و احساس تو اینگونه است و شعر من اینطور است. به تو چه ربطی دارد که من چه احساسی دارم؟ وای بر تو، به من چه ارتباطی دارد که تو چه احساسی داری؟

هوش مصنوعی: مقایسه کردن خود با من نشانه‌ای از نادانی است، زیرا تو امروز نه در جایگاه حسانی هستی و نه به عظمت او می‌رسی.

هوش مصنوعی: دلیل نادانی تو این است که به سنایی انتقاد می‌کنی، در حالی که او کسی است که در کارهای شیطانی از تو بلندتر است.