هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به دنبال کسی است که در زمانه‌اش همچون خاقانی باشد و او را سزاوار وفاداری و دوست داشتن ببیند. شاعر به نوعی به دوستی و وفای او اشاره دارد و می‌پرسد که آیا در میان مردم زمانه‌اش کسی وجود دارد که به این اندازه ارزشمند و باوفا باشد.

هوش مصنوعی: دوستی که از روی نیت و هدف خاصی به دوستی روی آورده، دیگر نمی‌تواند واقعی باشد. مراقب باش که چنین دوستی را به حساب نیاوری.

هوش مصنوعی: خواجه می‌گوید که من تو را دوست دارم، اما از تو می‌خواهم که پاسخی به من بدهی تا بدانم تو چگونه مرا دوست داری.

هوش مصنوعی: تا وقتی که عزیز من، من را عزیز بدانی، در غیر این صورت، وقتی از نظر تو خوار شوم، خودم را هم خوار می‌بینم.

هوش مصنوعی: یا مرا به اوج برسانی و یا اینکه در زندگی به ذلت و خواری دچارم کنی.

هوش مصنوعی: دوستی با من را تنها در صورتی بپذیر که به وعده‌هایی که می‌دهی عمل کنی.

هوش مصنوعی: اگر خدایی که من را میبیند، کمبودی از جانب من ببیند، تو هیچ آزار و رنجی از من نخواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر دشمن من با توانایی و مهارت از زیر پای من عبور کند، نباید بر روی او بگذارم.