هوش مصنوعی: ای جهان، ای داور که برای ادامه‌ی حیات، پیمانی را به زمان فرستادی.

هوش مصنوعی: شما گوهر ارزشمندی هستید که از عظمت و بزرگی به یاری کیوان فرستاده شده‌اید.

هوش مصنوعی: مدتی است که با اراده و استقامت در پی رسیدن به هدف خود هستی و تقدیر و سرنوشت تو را به چالش کشیده است.

هوش مصنوعی: تو به مهدی نزدیک شدی که او پیشوای هدایت و عدالت است.

هوش مصنوعی: آب دین از چنگ کفر به دور رفته بود، اما تو توانستی آن را به مکان خودش برگردانی.

هوش مصنوعی: زمانی که ستاره سهیل را از یمن به سلام سها فرستادی، نشان‌دهنده قدرت و توانایی تو بود.

هوش مصنوعی: در روزی که تو اژدهایی که نماد پرچمت بود را به جنگ و نبرد فرستادی.

هوش مصنوعی: کرکسان را به جای اینکه در آسمان پرواز کنند، مثل گنجشک‌ها به دهان اژدها فرستادی.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، مانند کوهی سرسخت و استوار، دشمن را به آسمان پرتاب کردی.

هوش مصنوعی: تو با استفاده از تیغ آب، آتش را در میدان جنگ به راه انداختی.

هوش مصنوعی: در نهایت، نام خود را بر آسمان به نشانه‌ی ترس از مشکلات و بلاها به ثبت رساندی.

هوش مصنوعی: از روشنایی سلاح‌های آسمانی، نور و درخششی را فرستادی.

هوش مصنوعی: تو چنان قدرتی داری که آثار وجودت در ستاره‌ها نمایان شده و دود و بخار آن به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: کوه به قدری تحت تأثیر قرار گرفت که از شدت فشار و آزمایش، شکاف‌هایی در آن ایجاد شد و این فشار را از دهن خود آزاد کرد.

هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی کوه مثل زهرهٔ آب است و تو پاداش خوبی‌ها و ستایش‌ها را به او تقدیم کردی.

هوش مصنوعی: هیچ نیازی به تکرار نیست، آن چیزی که تو به دنیا آوردی و روشنایی بخشید، فطرتی از نور و حقیقت است که به انسان‌ها عطا کردی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از نور خورشید به وجود آمده، دوباره به خود خورشید برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: ای اسپهبدا، تو بزرگ‌ترین و والا‌ترین هستی، گنجی را که متعلق به شاه است به خاقانی هدیه فرستادی.

هوش مصنوعی: تو گنج‌های پنهانی را به ما بخشیدی و حالا رازها و نعمت‌های خود را آشکار کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو صفات نیک و خوبی‌ها را راندی و دوباره از فخر و بزرگی خود هدیه‌ای به ما فرستادی.

هوش مصنوعی: آسمانی که ستاره‌ها را در آن پراکنده کردی و خورشید و ماه را به عقب فرستادی.

هوش مصنوعی: هر دانه‌ای که از دل زمین به زیر نور خورشید رشد کرده، بارها در مسیرش ارسال شده است.

هوش مصنوعی: بعد از این، نور این خورشید بخشی از آن کسی است که ارزشی را که به‌دست آورده بود، برای فنا فرستاده است.

هوش مصنوعی: امسال به خاطر تلاش و محبت تو، زندگی‌ام شبیه به رضایت و خوشحالی که به من هدیه کردی، تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: تو جان آشفته و پرشور مرا مانند خطی که نشانه‌ای از حفاظت و درمان است، به سوی خودت فرستادی.

هوش مصنوعی: وقتی سه حرف میانی نامت را به من تقدیم کردی، به اشتیاق فراوانی در انتظارم لوا فرستادی.

هوش مصنوعی: خاطره‌ام مانند مریم مقدس است، بی‌نظیر و پاک، که پیامش را از نسیم صبح فرستادی.

هوش مصنوعی: مریم دچار هزار و یک مشکل و درد است و تو برای هر یک از آن‌ها صدها هزار دارو فرستاده‌ای.

هوش مصنوعی: من عاشق تو هستم و جانم در آرزوی توست، اما تو به من فقط اندوه و غم فرستاده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر بهای خونم هزار دینار باشد، تو دو برابر آن را به من ارسال کردی.

هوش مصنوعی: از این رابطه‌ای که بین ما هست، به خاطر قصاصی که شایسته‌ام، من زنده شدم تا تو مرا فرستادی.

هوش مصنوعی: خزانه‌ای از نعمت‌های آسمانی به تو می‌گوید که تو با زبان خود مرا به کیمیا و ثروت هدیه کردی.

هوش مصنوعی: تمام دزدان گنجینه‌ام نابینا هستند و نمی‌توانند آن را ببینند، اما تو با فرستادن توتیا (دارویی برای درمان چشم) به من، چشم بینایم را به من عطا کردی.

هوش مصنوعی: من دعا می‌کنم برای نیاکان تو، همان‌گونه که تو برکت و blessings را برای آن‌ها فرستادی.

هوش مصنوعی: بخشش تو بستگی به تلاش و اراده‌ات دارد، نه به اندازهٔ ستایش و کلماتی که درباره‌ات می‌گویند.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره دارد به اینکه انسان باید به دیگران کمک کند و عمل خیر انجام دهد، تا زمانی که افراد در مورد او به نیکی سخن بگویند و به خوبی‌هایی که انجام داده است اشاره کنند.

هوش مصنوعی: فضل و دانایی به خاطر تو شکرگزارند که این نعمت را به ما عطا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: به حرف‌های حسودان گوش ندهید که می‌گویند چرا این همه طلا فرستادی.

هوش مصنوعی: این جمله به مفهوم این است که نخستین روح انسان را با طرز خاصی به مردم داده‌ای، به گونه‌ای که نشان‌دهندهٔ شروع زندگی و آفرینش آن‌هاست.

هوش مصنوعی: در سالی که عسل و شیر در دسترس نبود، تو به من که گرسنه بودم، چیزی فرستادی.

هوش مصنوعی: در ماه دی، با لطف و مهربانی‌ات قدرتی به این پیله بخشیدی که از آن بالا برود و از قدرتش بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: در شب یلدا، کرم شب‌تابی را به دنیای تاریک فرستادی تا نورش را در آنجا بتاباند.

هوش مصنوعی: در دنیای پرچالش و سختی، با کمک نیلوفر آبی، به ارتفاعات و اوج تلاش رسیدی.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای مانند شاه‌باز، کلاه گمشده‌ای را در فصل زمستان به قبا فرستاده‌ای.

هوش مصنوعی: تو بدی نکردی و خودت هم می‌دانی که این خوبی که کرده‌ای، به کجا فرستادی.

هوش مصنوعی: می‌دانم که از جان خود چه کسی را ستایش کرده‌ام و تو هم می‌دانی که احسان را از سوی چه کسی فرستاده‌ای.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف زیبایی و زینت یک سرباز با لباس زرین می‌پردازد. سرباز با بلند قامت و با شکوه به عنوان نمادی از قدرت و اقتدار، در میدان جنگ حاضر شده و با اعتماد به نفس بالایی در برابر چالش‌ها ایستاده است. او به گونه‌ای نشان داده شده که به رغم خطراتی که در پیش دارد، به شجاعت و فداکاری خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: شما مانند اسکندر، ارسطو را به عنوان گنجی بی‌پایان فرستاده‌اید.

هوش مصنوعی: شاه نعمان با کفی از نعمت و نابغه‌ای را با زر و تجملات مخصوصی به سوی تو فرستاده‌ای.

هوش مصنوعی: مصطفی به سمت حسان رفت و مانند مصفا به او هدیه‌ای فرستاد.

هوش مصنوعی: مرتضی به قنبر هدیه‌ای ارسال کرد، مانند هدیه‌ای که مرتضی به او پیش‌تر داده بود.

هوش مصنوعی: در آسمان به خاطر دعایت باز می‌گردم، چون تو کلید دعا را فرستادی.

هوش مصنوعی: تاج کیان را در دست بگیر که تو آن را به آسمان فرستادی و بر سر آن تاجی از عزت و عظمت قرار دادی.