هوش مصنوعی: تو که از روزی‌های کوچک و شیرین هستی، به یاد بیاور که ریشه‌ات به مادر و به زحمات او برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: در سختی‌های زندگی در شروان، مادر با کمبود آب و نان عادت کرده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز خدا و مادر به زیر چتر و حمایت کسی دیگر نرفته است.

هوش مصنوعی: غمگین و بی‌حرکت مانند سایه‌ای هستم که در زیر سایه‌ی دوکدان مادر نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: ای پرنده سفید، چه مدت دیگر در قفس مادر خواهی ماند؟

هوش مصنوعی: تو شرم نمی‌کشی که مانند کبوتر از دهان مادر به راحتی روزی می‌گیری.

هوش مصنوعی: تا کی باید مانند مسیح در چشم مردم به خاطر بی‌پدری، به مادر اشاره کنی؟

هوش مصنوعی: یک بار مثل خضر، سفر کن و دنیا را بگرد. تا کی می‌خواهی در خانه مادر روح خود بمانی؟

هوش مصنوعی: ای یتیم، همچون یتیمان، بر درگاه مادر نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: مدبر باید از خود بگوید و در واقع به وضوح احساسات مادرش را بیان کند و بر وضعیت خود گریه کند.

هوش مصنوعی: با وجود تمام این مسائل، همچنان باید به عشق و محبت مادر احترام گذاشت و او را مورد توجه قرار داد.

هوش مصنوعی: با اندوه و ناراحتی دشمنان، مادر مهربان دلش را آرام می‌کند.

هوش مصنوعی: نگران این هستی که وقتی زمان به پایان برسد، کارها به سرانجام نمی‌رسند و یا برعکس، مشکلاتی پیش خواهد آمد.