خاقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما غم کس نخورده‌ایم مگر</p></div>
<div class="m2"><p>که دگر کس نمی‌خورد غم ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما غم دیگران بسی خوردیم</p></div>
<div class="m2"><p>دیگری نیز بشکرد غم ما</p></div></div>

شمارهٔ ۱۷

ما غم کس نخورده ایم مگر
که دگر کس نمی خورد غم ما
ما غم دیگران بسی خوردیم
دیگری نیز بشکرد غم ما

هوش مصنوعی: این شعر به احساساتی اشاره دارد که نشان می‌دهد ما برای دیگران غم می‌خوریم، اما در عوض، کسی برای غم ما اهمیت نمی‌دهد. به عبارت دیگر، این ابیات به نوعی تنهایی و بی‌توجهی دیگران نسبت به درد و رنج ما تاکید می‌کند.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: ما به خاطر غم کسی ناراحت نشده‌ایم، مگر اینکه کسی به خاطر غم ما ناراحت نشود.

ما غم کس نخورده‌ایم مگر

که دگر کس نمی‌خورد غم ما

هوش مصنوعی: ما برای غم و نگرانی دیگران زیاد ناراحت شدیم، حالا این دیگران هم باید برای غم ما احساس تاسف کنند.

ما غم دیگران بسی خوردیم

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده