هوش مصنوعی: عشق تو باعث می‌شود هر کسی که به زلف تو بی‌توجهی کند، حتی بیشتر از قبل درگیر و بی‌قرار شود.

هوش مصنوعی: تاج کسی ارزش دارد که در مقابل تخت تو، همچون دایره‌ای کامل و بی‌نقص، تمامی وجودش را به خدمت بگذارد.

هوش مصنوعی: مرد واقعی کسی است که در برابر شمشیر تو مانند آینه شود و تمام صورتش را پوشش دهد.

هوش مصنوعی: در عشق تو باید همیشه خشک بمانم، زیرا اگر تر شوم، قلبم تیره و غمگین خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کس که زخم جدایی تو را ببیند، حتی اگر مانند سد سکندر هم قوی باشد، باز هم از شدت درد و تاثیر آن متوجه می‌شود که نمی‌تواند در برابر آن ایستادگی کند.

هوش مصنوعی: من اگر طلا داشته باشم، به اندازه‌ای که در برابر آفتاب ذوب شود و تغییر شکل بدهد، اهمیتی برای آن قائل نیستم.

هوش مصنوعی: یعنی طلا می‌داند که چگونه مسائل من را حل کند، بله، کار همه مردم وقتی به طلا تبدیل می‌شود، حل می‌شود.

هوش مصنوعی: امروز باید به فکر کارها باشیم، چون اگر امروز اقدام نکنیم، فردا همه چیز تغییر خواهد کرد و فرصت‌ها از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: خاقانی در اینجا به این موضوع اشاره دارد که وقتی روزهای زندگی به پایان برسد و عمر انسان به سر آید، بعد از آن دیگر چه دستاوردی از پیوند و ارتباطات در زندگی خواهد ماند. به عبارت دیگر، او به زوال و گذر زمان و تأثیر آن بر روابط انسانی تأکید می‌کند.