هوش مصنوعی: لب‌های تو همچون میگون زیبایند و دهانی که شیرینی‌اش به اندازه پسته است، و بوسه‌ای که از لبان تو دریافت می‌شود لذت‌بخش و خوش‌طعم است، مانند فندق قشنگی که می‌شکنم.

هوش مصنوعی: قد تو مانند زره‌پوش است و مژه‌هایت همچون کمانی قوی برای تیغی که بر دشمن می‌زند.

هوش مصنوعی: تو با پوشیدن پارچه‌های نرم و زیبا، مانند حریر و دیبا، درخشش خاصی به خود بخشیده‌ای و زیبایی‌ات به گونه‌ای است که شبیه میوه‌های خوشمزه و دلپذیر می‌باشد.

هوش مصنوعی: به دو گل نرگس و دو گل سنبل، و همچنین دو گل بر روی درخت سرو صنوبر بپاشید.

هوش مصنوعی: با نوشیدن شراب، زیبایی و عطری که از گل سرخ به مشام می‌رسد، حس می‌کنم که عطر مشک مانند یاسمن آمیخته شده است.

هوش مصنوعی: زیبایی لب‌های تو از نگین‌های گرانبها بیشتر است و زرق و برق بدنت از زیورآلات طلا و نقره نیز دلنشین‌تر می‌باشد.

هوش مصنوعی: به زیبایی و درخشندگی چهره‌ات، که همچون زهره (سیاره زهره) است، دل هاروت (جنّی باستانی و فریبا) را فریب می‌دهی.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به زیبایی‌ها و جذابیت‌های ظاهری دارد. نگین بر لبان و طوقی که به گردن آویخته شده، نمادی از زینت و زیبایی‌های گل و سنگهاست. در واقع، شاعر به تفاوت زیبایی‌های طبیعی و مصنوعی اشاره می‌کند که هر یک به نوعی دل‌فریب و نشان‌دهنده جذابیت هستند.

هوش مصنوعی: دو عاشق مست، که عروس حبشی در اتاقی از اضطراب خوابیده است.

هوش مصنوعی: به گوش تو و حلقه‌ای که در آن است، همچون دو زنجیر شکننده نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: غصه و درد دل من در چشمانم نمایان است و قلبم از اندوه پر شده و همه اینها در کلام تو هویداست.

هوش مصنوعی: دل من در آتش عشق تو می‌سوزد و نفس‌های من در اثر این عشق به حالت دود درآمده، بر چهره‌های زیبایت نشسته است.

هوش مصنوعی: دل من در جستجوی تو نیازمند است و بدنم در غم تو در حال سوختن و رنج کشیدن است.

هوش مصنوعی: این دو تار مویی که من به عنوان تعویذ دارم، نشانی است از زیبایی‌های تو.

هوش مصنوعی: در اینجا به رابطه عاطفی و ارتباط عمیق میان دو نفر اشاره شده است. این رابطه با زیبایی‌ها و لذت‌هایی مانند آواز پرندگان و صدای دل‌نشین طرف مقابل توصیف شده است، که نشان‌دهنده تأثیر عشق و محبت بر زندگی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: به مدت طولانی و تا زمانی که زندگی و جانم باقی است، جا و مکانی برای محبت و حضور تو در قلب و روح من وجود دارد.

هوش مصنوعی: من تو را از هر دو جهان بیشتر دوست دارم، حتی بیشتر از خودت.

هوش مصنوعی: بمان و دیر برگرد، چون خاقانی دیگر دلش طاقت انتظار تو را ندارد.