هوش مصنوعی: ای عیسی با لب‌های زیبا، دل مرده‌ام در برابر تو مانند تخم پیله‌ای می‌شود که دوباره زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که از چشمانم اشک شبیه به شمع می‌ریزد، این اشک گرم و آتشین است. این اشک از لبانی ساطع می‌شود که ترکیبی از آتش و عسل دارند، یعنی بر اثر عشق، شیرینی و حرارت را با هم دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم مانند مگس شوم و بر عسل بنشینم، از نیشی که شبیه به نیش زنبور است می‌ترسم.

هوش مصنوعی: یاقوتی که به رنگ قرمز است، نتیجه تابش نور خورشید است؛ اما نگویید که خورشید از یاقوت قرمز به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: نگاه جذاب و فریبنده‌ات مثل شمشیر تیز و خطرناکی است که قلب‌ها را می‌سوزاند. پس چرا لب‌های معجزه‌آسا و زیبای تو این‌قدر غم‌انگیز و مجروح به نظر می‌رسند؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که لب‌های تو زهر غمزه‌ات را بچشند، نشانه‌ای از آن زخم و درد بر لب‌های شیرینت پدیدار است.

هوش مصنوعی: چشمانم مانند دو دانه بادام در میانه‌ی جنگ، زخمی و پر از خون است. مثل پسته‌ای که پر از رگ‌های خونین شده، دلم به شدت آسیب دیده و مجروح است.

هوش مصنوعی: شاعر در اینجا به زیبایی چشم محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که خاقانی (شاعر) به مانند بادام در چشم معشوقش اسیر شده است. او چشمان محبوب را مانند پسته‌ای می‌بیند که دهانش باز است و آماده برای نشان دادن شگفتی‌های خود در برابر معشوق. این تصویر به نوعی به تماشای زیبایی و جذابیت معشوق مربوط می‌شود.