غزل شمارهٔ ۶۰
آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست
عودالصلب من خط زُنارسان اوست
بس عقل عیسوی که ز مشکین صلیب او
زنار بندد ارچه فلک طیلسان اوست
هر دم لبش به خنده برآید مسیح نو
مانا که مریمی دگر اندر دهان اوست
فرسودهتر ز سوزن عیسی تن من است
باریکتر ز رشتهٔ مریم لبان اوست
آن لعل را به رشتهٔ مریم که درکشید
از سوزن مسیح که شکل میان اوست
گر بر دلم زبور بخوانند نشنود
کانجیر مرغش از لب انجیلخوان اوست
پیران کعبه لاف ز خاقانی آورند
ترسای روم کیست که خاقانی آن اوست
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست
عودالصلب من خط زُنارسان اوست
هوش مصنوعی: آن معشوق عزیز که روحها به زبان او سخن میگویند، برای من همچون چوپانی است که خطی از زخمی بر دوش دارد.
بس عقل عیسوی که ز مشکین صلیب او
زنار بندد ارچه فلک طیلسان اوست
هوش مصنوعی: فردی با عقل و درایت عیسیوار وجود دارد که اگرچه عملکردش به شکلی شکوهمند است، اما به خاطر زینتهای مادی، خود را به بندهایی از دنیا میزند.
هر دم لبش به خنده برآید مسیح نو
مانا که مریمی دگر اندر دهان اوست
هوش مصنوعی: هر لحظه لبانش به خنده مینشیند، مانند مسیحی نو و زنده که در دهان او مریم دیگری قرار دارد.
فرسودهتر ز سوزن عیسی تن من است
باریکتر ز رشتهٔ مریم لبان اوست
هوش مصنوعی: جسم من از درد و رنج بسیار آسیبدیدهتر از سوزن عیسی است و لبان او به قدری نازک و ظریف هستند که از رشتهای که مریم را میسازد، باریکترند.
آن لعل را به رشتهٔ مریم که درکشید
از سوزن مسیح که شکل میان اوست
هوش مصنوعی: آن لعل (گوهر) را که به رشتهٔ مریم آویخته شده، از سوزن مسیح به دلیل شباهتی که در بین آنها وجود دارد، به تصویر کشیدهاند.
گر بر دلم زبور بخوانند نشنود
کانجیر مرغش از لب انجیلخوان اوست
هوش مصنوعی: اگر بر دل من آواز و نغمهای را بخوانند، نمیشنود، چون دلش به آن پرندهای وابسته است که از لب خوانندهی انجیل میخواند.
پیران کعبه لاف ز خاقانی آورند
ترسای روم کیست که خاقانی آن اوست
هوش مصنوعی: پیران کعبه ادعا میکنند که خاقانی از خودشان است، اما آیا کسی هست که بداند خاقانی متعلق به کیست؟
حاشیه ها
1399/07/25 14:09
ابوالفضل غلامی
سلام. بیت اول «عودالصلب» غلط است و صورت درست آن «عود الصلیب» است.
1402/03/01 20:06
علیرضا آقاسی
در تصحیح دکتر سجادی، بیت به این ترتیب آمده:
هر دم لبش به خنده بزاید مسیح نو