هوش مصنوعی: دل به قدری ناراحت و پریشان شده است که دیگر جایی برای صحبت و بیان احساسات باقی نمانده، و از تو تنها می‌توان شکایت کرد.

هوش مصنوعی: دل تو یک‌صدا و یکپارچه باشد، تا تو خواسته‌های خود را به دو صورت بیان نکنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در آینه می‌بینم، متعلق به من نیست؛ بلکه نوری است که از وجود تو تابیده و بر من سایه انداخته است.

هوش مصنوعی: تو به من توجهی نداری چون دیگر بدنی برای من نمانده و نگاه جان به بدن است.

هوش مصنوعی: باد سردی می‌وزد که شمع آسمان را خاموش کند، در حالی که شمع وجود من در درون لباس فرسوده‌ام پنهان است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وجود تو هنوز در حال شکل‌گیری و ناپخته است؛ ناپختگی‌ات به خاطر سردی و بی‌حوصلگی من است.

هوش مصنوعی: فقط کسی می‌تواند از زیبایی و ظرافت تو بهره‌برداری کند که خود را به ارزش و لذت تو بشناسد و درک کند.

هوش مصنوعی: عالمی که به زلف تو عشق می‌ورزد، خود زلف تو نیز به زیبایی‌های خود شگفت‌زده است.

هوش مصنوعی: من از نوشیدن شراب توبه کرده‌ام، اما لب‌های شیرین تو باعث می‌شود که به توبه‌ام پشت کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو به نگاه ویژه‌ای به خاقانی توجه کنی، این نگاه می‌تواند مهم‌تر از دیدن هزاران جمع و محفل دیگر باشد.