هوش مصنوعی: هر روز صبح به دو جهان وابسته‌ام را از خود دور می‌کنم و ناامیدی را از خود دور می‌زنم.

هوش مصنوعی: سایه‌ام همیشه همراه من است و از غم و اندوه با هم سخن می‌گوییم. هر صبح، این درد و غم را بر وجود خودم احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: من ساقی‌ای دارم که مانند اشک است و نوازنده‌ای که مانند آه می‌نوازد. ای معشوق غم‌انگیز، تو را از آن در خارج کن تا من هر صبح درد و غصه‌ام را رها کنم.

هوش مصنوعی: عشق به عنوان مهمانی در دل ما جا دارد و روح و دل ما نیز پذیرای او هستند. من هر صبح با عشق و محبت، دل و جانم را به این مهمان پیشکش می‌کنم.

هوش مصنوعی: عشق به معشوق به گونه‌ای است که حتی اگر جانم را هم بدهیم، از او جدا نخواهم شد. هر صبح که روز نو آغاز می‌شود، ممکن است برای او جانم را فدای عشقش کنم.

هوش مصنوعی: من هم مژه‌هایم را به شکل میخ می‌سازم و هم قیمت نعل را. هر صبح به چشم‌های محبوبم نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به دنبال کسی هستم که بر سوار میدان عقل بنشیند، تا با او هر صبح زود به عمق درک و فهم برسم.

هوش مصنوعی: هر شب از طرف محبوبم گاهی خبری می‌رسد، تا اینکه صبح‌ها با یاد چهره‌اش بیدار بشوم.

هوش مصنوعی: عزیزانی که به خاطر علاقه به سلطان، مهر و محبت او را نشان می‌دهند، اگرچه همه چیز زهرآلود باشد، باز هم هر روز با آسانی آن را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقت‌هایی که با مشکلات و تلخی‌ها مواجه هستیم، مهم است که همچنان لبخند بزنیم و شاد باشیم. من بارها دیده‌ام که افرادی که با وجود سختی‌ها و دردها، با لبخند به زندگی ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: دوستان در خفا و به دور از چشم، دلی پر از درد و غم را تحمل می‌کنند، اما من هر صبح با چشمی پر از اشک، این احساس را به وضوح ابراز می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر همه موجودات به خاطر آن زیبایی مست هستند، من نیز به خاطر آن beauty خمار و مستم زیرا هر صبح که چشمانم را به زیبایی می‌دوزم، اشک‌هایم بر زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: زمانه خراب شده جز زیبایی یک سقف چیز دیگری نمانده است. من هر صبح از این سقف ویران خودم را بیرون می‌کشم.

هوش مصنوعی: عقل من به شدت تحت تاثیر شور و شوق قرار گرفته است، و از درد و اندوهی که دارم، در تلاش هستم تا هر روز صبح به عمق این احساسات پی ببرم و آن را در ذهنم پنهان نگه دارم.

هوش مصنوعی: چند روز از این زندگی باقی مانده است که در آن خدا در کنار ما باشد؟ شاید اگر هر روز صبح به دنبال او بگردم، بتوانم کمی از این ایام را درک کنم.

هوش مصنوعی: من آنقدر از خود و دیگران رها شدم که به خاطر این رهایی، هر روز صبح در حال نوشتن درباره خاقانی و مقام و ویژگی‌های او خواهم بود.