هوش مصنوعی: در نیمه شب، محبوب من که مانند خورشید زیباست و لب‌هایش به رنگ یاقوت می‌درخشد، به در خانه من آمده و حالتی سرمست دارد.

هوش مصنوعی: به آرامی بر در کوبیدم و با صدای نرم گفتم؛ ای خدمت‌گزار، چه کسی در این ساعت در برابر ماست؟ عجب است!

هوش مصنوعی: می‌گوید من آشنای تو هستم، حتی اگر تو نخواهی. همچنین می‌گوید که من مهمان تو هستم، هرچند تو مرا دعوت نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: او وقتی وارد شد، صدایی از من بلند شد که ای شکارچی بزرگ، این شب حیرت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: در دل و جانم محبت و صفای دوست را نقش کردم و به خاطر این دو خوب، هم شب شکرینم و هم ستایشگر می‌باشم.

هوش مصنوعی: اگر زیبا و دلربا نمی‌بودی، چگونه می‌توانستی بدون پوشش و نقاب درخشیده باشی؟ و اگر شادابی و نشاط نداشتی، چگونه می‌توانستی با شور و هیجان بر سر باشی؟

هوش مصنوعی: من گفتم که اگرچه توبه‌ام درست است و باید به آن پایبند باشم، اما در شب، با تو به خاطر شادی و لذت، این توبه را می‌شکنم.

هوش مصنوعی: گفتم به خاطر هزینه‌ دادن، او باید از من هدیه‌ای بپذیرد، چرا که چهره‌اش مانند نقره است و زیبایی‌اش مانند طلای خالص می‌باشد.

هوش مصنوعی: گفتند که ای خاقان، زیبایی تو مانند ماه نیست. گفتم که مرا معذور بدار، زیرا زر در شب خود را نشان نمی‌دهد.