هوش مصنوعی: یاد تو باعث می‌شود که تلخی‌ها فریبنده به نظر برسند و زیبایی‌ها را زیباتر کند. چهره‌ات آن‌قدر دل‌انگیز است که شب را به صبح می‌خنداند و فضایی از شادی و خوشحالی می‌آفریند.

هوش مصنوعی: در ماه نو، نگرانم از اینکه چرا می‌خندی، در حالی که چهره‌ات به زیبایی زیر نور آفتاب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عاشق با وجود زهر و تلخی‌هایی که عشق برایش به همراه دارد، همچنان به عشق تو می‌خندد. اگر این حالت عشق است، پس دیر یا زود وضع از این هم بدتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کجا که تو با چشمان فریبنده‌ات نگاه کنی، سپر سخت و مقاوم هم از شادی به خنده درمی‌آید.

هوش مصنوعی: در جایی که من از دل و جان ناله‌ای می‌زنم، عاشقانی که در آتش دوزخ هستند، به این ناله می‌خندند.

هوش مصنوعی: من در غم تو اشک می‌ریزم، اما می‌دانم که این اشک برای تو موجب شادی و خوشحالی است.

هوش مصنوعی: وقتی لعل زیبا و دلربای تو را می‌بیند، اشک‌های خاقانی از شرم بر گونه‌اش می‌ریزد و مانند گل، پوستش به خنده می‌آید.