هوش مصنوعی: عشق تو به دل هر کسی نمی‌رسد و غم تو بر دوش هیچ‌کس سنگینی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، وجود آن کسی که می‌تواند به درد و سوزش تو پاسخ دهد، هنوز در مرحله عدم و نبود قرار دارد.

هوش مصنوعی: من از دوری تو مطمئن هستم، چرا که می‌دانم کسی نیست که به خون من دست بزند.

هوش مصنوعی: با طبیعت تو نمی‌توانم چهره‌ام را بسازم، زیرا از عشق تو جز حسرت برایم به ارمغان نمی‌آید.

هوش مصنوعی: من با دستان غم تو زندگی‌ام را شکل می‌زنم، به شرطی که زیبایی تو بر درد و رنج من نیفزاید.

هوش مصنوعی: این کار ناپسند را آنقدر ادامه می‌دهی که کسی نتواند بگوید این درست نیست و شایسته نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: فکر و یاد تو آرامش من را از بین برده است. اگر لطف و محبت کنی، دوباره آرامش به زندگی‌ام برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: چون ظرفی خالی است، خاقانی به آن آرامش‌هایی که روح به آن نیاز دارد، فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که زخم به آب می‌افتد، انگشت به آن فشار می‌آورد و بر آن قرار نمی‌گیرد.