هوش مصنوعی: زیبایی تو چنان درخشان است که چشم نمی‌تواند آن را تحمل کند و ویژگی‌های خیالت هم آن‌قدر جذاب است که هیچکس نمی‌تواند از آن بی‌خبر بماند.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی به دلیل زحمتی که عاشقان برای تو کشیده‌اند، جرأت نمی‌کند به کوی تو بیاید.

هوش مصنوعی: بهتر است برای خریدن محبوب، کسی را به بازار بفرستیم که بینا باشد، چون عشق و زیبایی را نمی‌توان با نادانی و بدون درک دریافت.

هوش مصنوعی: بلا و سختی‌ای که به خاطر عشق تو بر من آمده، تقدیر و سرنوشت نمی‌تواند آن را از من بگیرد و تحمل نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: من به هیچ‌وجه از عشق تو دور نخواهم شد، حتی اگر هر زشتی را تجربه کنم؛ زیرا عشق به خوبان هرگز من را متوقف نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر قلبت را بشکنی و به راحتی خون من را بریزی، چه عشق و چه احساسی می‌تواند وجود داشته باشد که این‌قدر تحمل کند؟

هوش مصنوعی: هرگز در کشتن من کوتاهی نکن، زیرا عزیزان نمی‌توانند خطر را تحمل کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر بوسه لب‌هایت، او را نمی‌کشد، زیرا درد سر او را نمی‌تواند تحمل کند.

هوش مصنوعی: به خاطر محدودیت‌های سخن، نمی‌توانم تمامی احساسات و عواطف تو را به خوبی بیان کنم. جانم طاقت این وزن و فشار را ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تو به جان و سر من دستوری صادر کنی، خاقانی تحمل آن را نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره دارد به این که حال و روز خاقانی به قدری دردناک و تلخ است که مانند سگی وفادار به صاحبش، با دلی پر از غم و اندوه نسبت به او وفادار مانده است. به او هشدار داده می‌شود که دیگر نمی‌تواند تحمل درد یا غم جدیدی را داشته باشد. در واقع، او به شدت تحت فشار و رنج قرار دارد و در این وضعیت، بر او لازم است که از هر گونه داغ و غمی جدید پرهیز کند.