هوش مصنوعی: صبح که می‌رسد، مانند زلف‌های شب کنار می‌رود و مرغ صبح را از شادی به پرواز در می‌آورد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای شب‌زنده‌دار مانند کلاغ، از دهان خود تخم آتشین را بیرون می‌اندازد.

هوش مصنوعی: هرگاه درخت فندق به بار بنشیند، لازم است که دانه‌های آن از چرخ آسیاب بگذرد تا به پرنده‌ی آوازخوان برسد.

هوش مصنوعی: باد صبحدم از پردهٔ شب می‌گسلد و کودک خونین را به سوی شرق می‌افکند.

هوش مصنوعی: نواهای خوش آهنگ نوازندگان، صبح را با صدای شاد خود زنده می‌کند و در دل‌های شنوندگان خوش طنین می‌شود.

هوش مصنوعی: زلف‌های ساقی مانند کمندی است که شب را در آغوش دو انسان می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در آسمان، زنجیری از ستاره‌ها مانند کمربند زیبایی دور سیاره مشتری می‌درخشد.

هوش مصنوعی: زبان زهره از دور، بوسه‌ای تر به لب‌های خشک جام می‌زند.

هوش مصنوعی: در کنار بلبل، فریاد بلبل بلند می‌شود که از دهانش آب قرمز می‌ریزد.

هوش مصنوعی: آیا تاکنون پرنده‌ای از بهشت را دیده‌ای که از منقار خود شهدی مانند کوثر بر زمین بریزد؟

هوش مصنوعی: وقتی نسیم خوشبو از قدح به سوی آسمان بدمد، مانند عطسه‌ای خوشبو عطرش همه‌جا را فرا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر سنگ سرخ در جام باشد، آن وقت شعله آبی رنگ را در آسمان سبز برافروزد.

هوش مصنوعی: سیاهی شب از بین رفت و حالا ساقی می‌تواند بر زینت‌های معنوی و درستی‌های زندگی تکیه کند و آنها را به دست آورد.

هوش مصنوعی: به چه چیز جان بدهیم وقتی که آن چیز به راحتی می‌تواند گردن ما را از طوقش آزاد کند؟

هوش مصنوعی: خار در چشم آسمان را می‌سوزاند و خاک را در چشمهٔ خورشید می‌ریزد.

هوش مصنوعی: عاشقان وقتی لعل (سنگ قیمتی) را نوش جان کنند، طعم آن را به قدری خوش و شیرین می‌یابند که حتی شکر را به یادشان می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که آسمان مانند او در مجالس فرود آید، گویی یک قطره از شراب را بر روی خاک می‌پاشد.

هوش مصنوعی: در جمع‌های شاد و خوش، شوخی و خنده به جاست، اما در برابر مشکلات و فتنه‌ها، باید به جدیت و استقامت عمل کرد.

هوش مصنوعی: در زره رستم، گل‌های زیبا قرار می‌گیرد و تیر آرش به سوی عبهر پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: سنگ ما را بردند و در نهایت خود سنگ را بر ظرف آب زاهد افکنده‌اند.

هوش مصنوعی: صبح که سوار بر اسب قهوه‌ای رنگ، چرخ را بر پشت آن می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، سپر زرد رنگی به مانند دیلم در دست، به همه سمت‌ها پرتاب می‌شود و تیرهای زردی به سوی دشمنان رها می‌کند.

هوش مصنوعی: از سمت شرق، آتش روشن می‌کند و جرقه‌هایش را به سمت هر پنجره پرتاب می‌کند.

هوش مصنوعی: عروسان زیبا و دلربا به قدری جذاب هستند که چادر بر روی سرشان به زیبایی می‌افتد.

هوش مصنوعی: زاهد با زندگی ساده و زهد خود، یک فرش زربفت را بر روی بلندی کوه می‌افکند.

هوش مصنوعی: گنبد کهن، مانند مرواریدهای شفاف در عمق تیره و تار افشانه می‌شود.

هوش مصنوعی: آدمی با آتش احساسات و دردهایش در این دیو، جواهر و ارزش‌ها را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: در خانه‌ای که دل را غم و اندوه پر کرده، سنگی در آبگینه می‌افتد.

هوش مصنوعی: آتش در گنجینهٔ دل حضور دارد و تقدیر نامساعد می‌تواند آن را شعله‌ور کند.

هوش مصنوعی: من از گردش چرخ تقدیر شکایت ندارم، مشکل از بخت من است که مرا به بدشانسی می‌اندازد.

هوش مصنوعی: یوسف چگونه می‌تواند از گرگ شکایت کند وقتی که برادرش او را به چاه انداخته است؟

هوش مصنوعی: اگر ملک خاقانی را بشنود، جان به خاقان بزرگ خواهد انداخت.

هوش مصنوعی: اگر آسمان لباس جاودانگی را بر دوش شاه صفدر بیفکند، بسیار زیبا و شایسته خواهد بود.

هوش مصنوعی: شاه ایران مظفر الدین، که تاجی به بزرگی تاج‌های پادشاهان قدیم بر سر دارد، با شکوه و عظمت، همچون سلاطین بزرگ تاریخ، در عرصه‌ی قدرت و حکومت خود را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: صدای بلبل‌ها در مجلس او، با این غزل شیرین‌تر و خوش‌تر می‌شود.