هوش مصنوعی: در صبح زود خبر رفتن کسی را شنیدم و با مسافران شب‌رو به سرعت به سمت مقصد حرکت کردم.

هوش مصنوعی: من با افرادی که خوش‌اقبال هستند، تلاش و همکاری کردم و با افراد باتجربه و رنج‌کشیده، مسیر هزار ساله را در صبحگاه زندگی‌ام گشودم.

هوش مصنوعی: رستم با سنگینی و سختی‌هایی که از روزگار بر دوش دارد، در صبحگاه به سراغ باغ‌های عشق می‌رود و از زیبایی‌های آن لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: دیدم که ثروت و نعمت در عالم ناشناخته و پنهان است. برای دستیابی به آن، در صبح زود تلاش کردم و به سمت مسیرهای سخت و دشوار رفتم.

هوش مصنوعی: با چشمانم که مثل دانه‌های ریز سنگ است، در جستجوی چیزی خاص و نادر برآمدم تا در سپیده‌دم، آنچه که دیگران هرگز ندیدند، ببینم.

هوش مصنوعی: در باد سرد، نور ستاره‌ها را خاموش کردم، به‌طوری که بوی این نور مرده را در صبحگاه حس کردم.

هوش مصنوعی: بسیار تلاش کردم تا به جمع خاصان و افراد برجسته برسم، اما در نهایت تصمیم گرفتم که در خلوت و دور از چشم دیگران بمانم و در آرامش صبحگاهی به تأمل بپردازم.

هوش مصنوعی: هر نوشیدنی که با دل شاد شده، من صبح‌گاه با صدای "نوش‌نوش" آن را چشیدم.

هوش مصنوعی: خورشید به خاطر نوشیدن یک جرعه، خاک شد؛ آن لحظه که من در صبح‌گاه، جام را بالا بردم.

هوش مصنوعی: از آن جام جم که تا بغداد می‌رسید، بیش از هزار باررود دجله نصیبم شد در صبحگاه.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند نور خورشید را برگرداند و آن پوشش را ترمیم کند، زیرا من در بامداد عاشقانه‌ای آن را پاره کردم.

هوش مصنوعی: امروز دلیل سرخ رویی من را می‌دانی؟ چون آتش عشق را در سپیده‌دم شعله‌ور کردم.

هوش مصنوعی: من دیروز شب سخن نغزی را از درختی خریدم و امروز صبح آن را بررسی کردم.