هوش مصنوعی: من شاعری جادوگر هستم که در دنیای سخن، معجزه‌های قرآن را به تصویر می‌کشم.

هوش مصنوعی: از درخت من شاعران frutos (میوه‌ها) را می‌چینند و از نوشته‌هایم افراد با فضیلت، ده (عشر) را می‌خوانند.

هوش مصنوعی: از روی حسد، کلمات گوهری از من مانند دریا و معدن به رنگ خون درآمده است.

هوش مصنوعی: بدن و روح به زیبایی در قالب کلام و نوشتار، مظهر آغاز و ایجاد جهان و آسمان را خلق کرده‌اند.

هوش مصنوعی: از دل طبیعت در این سال‌های خشک، همانند بارانی که بر زمین می‌ریزد، نعمت‌هایی را فرستاده و سفره‌ای از برکت پهن کرده است.

هوش مصنوعی: اگر دست بریده من به زیبایی حوریان تبدیل شود، مانند یوسف زیبایی‌ام را به وضوح نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: نویسنده به بیان این موضوع می‌پردازد که انسان‌های زمانه باید با استفاده از عقل و خرد خود از دنیای بالاتر و روحانیات به درستی آگاهی پیدا کنند و آن را برای دیگران بازگو کنند.

هوش مصنوعی: خدایی که به من وحدت و یگانگی عطا کرده، به من خبر داده که در انزوا و جدایی، عزتی نیز برای من خواهد بود.

هوش مصنوعی: از آن سوی نیستی پیراهن و لوازم زندگی‌ام را گرفته‌اند، و از این طرف جهان، خانه و کاشانه‌ام را ترک کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر همه را تقسیم کنند یا اگر سرم را ببرند، از این موضوع نه غمگین می‌شوم و نه خوشحال.

هوش مصنوعی: من در میان سخنان خلاق و نپذیرفتن‌ها قرار دارم و از این وضعیت، یک گروه بزرگ از افکار و احساسات سنگین به سراغم می‌آید.

هوش مصنوعی: چشم حقیقت‌نگر را ببین و از ادعای بینایی و فهم خود بپرهیز، زیرا گوهر دریا را فقط با چشم دل می‌توان دید و نمی‌توان تنها با کلام آن را توصیف کرد.

هوش مصنوعی: این فرد مانند مگسی است که خون می‌مکد و در عین حال دارای ظاهری زیباست، و آن فرد دیگر مانند خر به سرزنش و بیهوده‌گویی مشغول است.

هوش مصنوعی: عقل از همه چیز فرار می‌کند، زیرا دل قوی و شیر مانند از سر و صدا و هیاهو دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به موجودی اشاره دارد که نه شتر است و نه مرغ، بلکه به نوعی شبیه به هر دو می‌باشد. این موجود در آتش در حال زندگی کردن و رنج کشیدن است و در فضایی رنج‌آور به سر می‌برد. در واقع، می‌توان گفت که این توصیف به حالتی خاص و عجیب اشاره دارد که نه به طور کامل متعلق به یک دسته است و نه به دسته دیگری.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان این موضوع می‌پردازد که کیفیت دقت و ارزش شعر به قافیه‌های آن بستگی دارد. بیت نشان می‌دهد که برخی از قافیه‌های بی‌مقدار و بی‌معنا می‌توانند بر ارزش و زیبایی یک اثر ادبی تأثیر منفی بگذارند.

هوش مصنوعی: این بیت به تضاد بین خشکی و سردی اشاره دارد. به بیان دیگر، در فصل تابستان (سموم تموز)، کلمات و عبارات به شدت بی‌روح و خشک است، در حالی که در فصل پاییز (مهرگان)، معانی و احساسات تازه و زنده می‌شوند. به نوعی، این تغییرات فصلی را به کلمات و معانی نسبت می‌دهد که تحت تأثیر جوی و زمان قرار دارند.

هوش مصنوعی: من می‌خندم وقتی افرادی که به خوبی و سختی در شرایط نامناسب زندگی کرده‌اند، به خود می‌بالند و به تفاخر می‌پردازند.

هوش مصنوعی: ظاهر است که چگونه یک کودک می‌تواند با یک چوب و دو رشته بند، سوارکاری کند.

هوش مصنوعی: خاطر خاقانی و مریم یکسان است، اما این نادان‌ها همه آنها را یهودی می‌پندارند.

هوش مصنوعی: مریم الگوی معصوم و بی‌نقصی است که به‌تنهایی برای اثبات حق کافی است، و عیسی به عنوان یک پیامبر در یک روز به آزمایش و امتحان درآمد.

هوش مصنوعی: سرود و سخن من تنها در ستایش امام است و بس؛ تا زمانی که آسیبی از فرشتگان بد به من نرسد.

هوش مصنوعی: درسی که از استاد برخوردار است، باعث شده که زمانه به او احترام بگذارد و حتی جوانان را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: عظمت او صاحب اختیار سرنوشت‌هاست و پاکی او، راهنمای سالکان به بهشت است.

هوش مصنوعی: درک او به جایگاه‌هایی که در کمین است، توجه کرد و دانش او راه‌هایی را پیدا کرد که برای عبور از آن مکان‌ها مناسب بوده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که ویژگی‌ها و صفات خوب یک قاضی باعث تأمین جایگاه و پاداش او می‌شود و این مسئله بر تمامی مردم جهان نمایان است. قاضی با رفتار و اخلاقش تأیید و اعتبار می‌گیرد و این موضوع برای همه مشخص و قابل درک است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی اشاره به قدرت و تأثیر عمیق یک انسان خاص دارد. این فرد به قدری قوی و با نفوذ است که نفس یا روح جهان به نوعی تحت کنترل او قرار دارد. به عبارت دیگر، او توانسته است به گونه‌ای بر تمامی موجودات و اوضاع حاکم باشد و همه چیز در دست اوست.

هوش مصنوعی: ای دست تو، مصدر بخشندگی و generosity هستی، و مقام تو در عالم جان از داستان‌ها و روایت‌ها سرشار است.

هوش مصنوعی: کسانی که در مکان‌های مقدس به عبادت و اعتکاف مشغولند، نمی‌توانند به اندازه یاد تو در ذهن و دلشان، ارزش و اهمیت داشته باشند. تو برای آن‌ها به‌عنوان میزبان و محوری‌ترین موضوعی می‌درخشی که در خاطرهاست.

هوش مصنوعی: نگهبانی از دژ و قلعهٔ اسلام به خوبی نوشتهٔ تو نیست.

هوش مصنوعی: برای انتقام گرفتن از تو، دشمن تو زره‌ای از آب و دندان‌هایی همچون آتش دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو را می‌ستایم، چرخ زمان نیز به نیکی از من یاد می‌کند و ستاره‌ها در آسمان نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: من شاعری هستم که گاهی اوقات سخنانی بی‌نظیر می‌گویم، ولی هدفم کسب شهرت است نه اینکه تنها به دنبال تأمین نیازهای مادی باشم.

هوش مصنوعی: به هیچ‌وجه به خاطر طبیعت من طمع نکن، چرا که آیا می‌توانی پیلی را که در انتهای نردبان ایستاده، ببینی؟

هوش مصنوعی: زمانی که اراده خداوند انجام شد و قلم خشک شد، زبان من در وصف تو همیشه تازه و آماده است.

هوش مصنوعی: من را بر اساس این سخنان تحریف‌شده قضاوت نکن و به من عنوان شاعر دروغین نده.

هوش مصنوعی: من می‌دانم و تو نیز با عقل خالص خود می‌دانی که امواج دریا به دلیل رطوبت ناودان به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: دل من خسته است و شاید اگر که من از خطاها و نیرنگ‌های تو بگذرم، ممکن است این کار باعث آرامش و خوشبختی من شود.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر دل من از نوشته‌های تو به حالتی شور و شاداب تبدیل شود، مثل یک باغ.

هوش مصنوعی: به خاطر بزرگی‌هایی که افراد بزرگ دنیا به سران و رهبران داده‌اند، آنها مقام و احترام همیشگی را به دست آورده‌اند.

هوش مصنوعی: مورچه‌ای ممکن است به خود اجازه دهد که دست بزرگ و قدرتمند جمشید را در آغوش بگیرد و به مگس بگوید که از رازهای ناشناخته باخبر است.

هوش مصنوعی: خداوند به شبان مقام و احترام نبوت می‌دهد، وگرنه یک شبان چگونه می‌تواند مقام نبوت را بشناسد یا به آن دست یابد؟

هوش مصنوعی: مردی نامه‌ای به زنی می‌فرستد، با نیکی و محبت، در حالی که تمام موجودات دنیوی و روحی اطرافش را فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: از در بزرگ آقا، نامه‌ای به دست گبرها (غیرمسلمانان) رسید که پر از شادی و خوشحالی بود و جان‌ها را متحیر کرد.

هوش مصنوعی: روشنی مهتاب از خار، گل سرخ می‌سازد و قرص خورشید از سنگ به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: ابر جواهراتش را بر خاک سیاه می‌پراکند تا آن را به باغی پر از گل تبدیل کند.

هوش مصنوعی: تمام این خوبیه‌ها و مهربانی‌هایی که در تو هست، نشانه‌ی بزرگی و لطف توست و حتی اگر بخواهم وصف تو را بگویم، باز هم کافی نیست.

هوش مصنوعی: تو به خاطر وفای خود، در میان این دنیای پر چرخش، قدرتی را به من عطا کرده‌ای که بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: بالای سرت پر از معجزات و نشانه‌هایی است که نشان‌دهنده موفقیت و خوشبختی توست.

هوش مصنوعی: شاید محل آرامش تو به ستاره‌های درخشان آسمان شبیه باشد و جایگاه تو مانند کره‌ای روشن و زیبا باشد.

هوش مصنوعی: هنر تو به اندازه نامت جهانگیر است و عمر تو به اندازه عقل و دانش تو جاودانه خواهد بود.

هوش مصنوعی: آشوبی که از تو ناشی شده در حالت خاموشی به خواب عروس سلطنت، از تو نگهبانی می‌کند.