هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که ایمان ما را به راحتی برباید و احساساتی که در دل ما نسبت به تو وجود دارد، همچون آتش جهانی سوزان است. تو در دل ما سلطنت می‌کنی.

هوش مصنوعی: در آستانهٔ خانه‌ات، خردی که پایش شکسته است، حضور دارد و در میدان تو، دستی دراز و آمادهٔ پذیرایی از باد هست.

هوش مصنوعی: از طرف خداوند صد نعمت و لطف به من رسیده، اما از زبان تو فقط یک کلمه‌ حرف نرمی نشنیده‌ام. از زمانه صد ظلم و سختی متحمل شدم، اما از دل تو فقط یک کار نادرست دیده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ نشانه‌ای از چهره تو دیده نمی‌شود و تیرکمان زیبایی چشمانت هیچ خطایی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: تو از ما بی‌خبری، اما ما برای رسیدن به تو چنان در آرزوی تو سرگردان شده‌ایم که در جهان از وحشت و امید گذر کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: گاهی به موجب ترس از رقیب، چشمان خود را از تو می‌دوزیم و گاه به دلیل نگاهی که به تو داریم، چشمان رقیب را می‌شکنیم.

هوش مصنوعی: گوهری که بر کمر خورشید می‌درخشد، نشانه‌ای از زیبایی و ارزش تو دارد. همچنین، عشق و ارتباط تو به قدری گرم و سوزان است که حتی در دندان اژدها نیز به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: در خیابان تو من مانند نماینده‌ای از پادشاهی هستم، به طوری که در دفتر عشق، نام من ثبت می‌شود.

هوش مصنوعی: سلام صبح امید منی، بر تو صبح خوشی باد. اگرچه شب‌های دوری، درد و سختی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: موی من به خاطر غم، مانند شعر به دو نیم شده است، اما من در برابر معشوقم نمی‌توانم خود را محدود کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به ستایش و اشاره به شخصیت‌های بزرگ و برجسته در تاریخ می‌پردازد. در آن به نام ابراهیم به عنوان شخصیتی بزرگ و با مقام اشاره شده و همچنین به سلیمان، موسی و احمد که هر کدام نمایانگر فضائل، جلال و سخاوت هستند. این نام‌ها نمادهایی از حکمت، قدرت و بخشندگی در فرهنگ و تاریخ هستند. این ابیات به تحسین این ویژگی‌ها و ارزش‌ها پرداخته است.

هوش مصنوعی: به واسطه‌ی الطاف و نعمت‌های او، دنیا و زندگی کهن و خراب، با انصافش در فصل بهار، رونق و قیمت گرفت.