بیت 8
غلط: صفت
درست: صف

سلام
بیت هشتم در مصرع اول به جای صفت(صف) است اشتباه شده گویا
در صفِ مردان بیار قوت معنی از آنک

بیت 14 در کنف فقر بین سوختگان خام نوش
بر شجر لا نگر مرغ‌دلان خوش نوا
در مصرع اول این خام پوش به صورت خام نوش تایپ شده که باید اصلاح گردد.
کنف به معنی حمایت و جانبداری است. مرغ دل صفت مرکب است به معنی نازکدل. سوختگان یعنی عاشقان حق و غرفا. شجر لا اضافه تشبیهی است خاقانی در جاهای مختله از تعبیر لا و الا استفاده کرده و مرادش از لا نفی تعلقات مادی است و الا خلاصه الا الله و بیان توحید است.
معنی بیت این است : عاشقان حق که عاشقان دلسوخته هستند در کنف حمایت خدا بوده و لیاسهای کم بها می پوشند و همچنین کساانی که به تعلقات دنیوی لا (نه) گفته اند مانند مرعدلانی (نازکدلانی) هستند در عشق پروردگار نواهای خوش می خوانند.
در ادبیات فارسی آواز مرغان به تعابیر مختلف کنایه از راز و نیاز و عشق ورزی با خذا دارد.
به عنوان مثال این بیت زیبای سعدی است که می گوید:
خفتگان را خبر از زمزمه مرغ سحر حیوان را خبر از عالم انسانی نیست.
یا این بیت از سعدی
ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز کان سوخته را جان شد و آواز نیامد.
یا این دوبیت حافظ
بلبلی برگ گلی خوشرنگ در منقار داشت وندرآن برگ و نوا خوش ناله های زار داشت گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست گفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت

15. هر یکی از رنگ و رای چون فلک و آفتاب هر یکی از قرب و قدر چون ملک و پادشا
16. خادم این جمع دان و آبده دستشان قبهٔ ازرق شعار، خسرو زرین غطا
17. صاحب دلق و عصا چون خضر و چون کلیم گنج روان زیر دلق مار نهان در عصا
18. کرده به دیوان دل چرخ و زمین را لقب پیر تجشم نهاد زشت شبانگه لقا
در تمام ابیات فوق صنعت لف و نشر بکار رفته است.
در مصرع بیت اول رنگ لباس آنها (صوفیان و مردان حق) را به رنگ آسمان که کبود است و اندیشه آنها را از نظر روشنی به آفتاب تشبیه کرده و در مصرع دوم بیت آنها را از نظر نزدیکی به خدا به فرشته و از نظر مقام به پادشاه تشبیه کرده است
در بیت 16 خادم آنها (صوفیان و مردان حق) را آسمان ازرق پوش تشبیه نموده و اضافه کرده که پادشاه زرین لباس به عنوان خدمتکاری به دستشان آب می یزد.
در بیت 17 عرفا را به حضرت خضر و حضرت موسی تشبیه نموده و در مصرع بعدی گفته که آنها مانند حضرت خضر گنج روان زیر دلق دارند و مانند موسی عصایی دارند که معجزه او بود . البته یادآور شوم گنج روان منتسب به قارون است حال چرا خاقانی آن را به خضر منتسب کرده است نمی دانم.
در بیت 18 می گوید در دل آنها (صوفیان و مردان حق) چرخ مانند پیری است که نهادش سخت گیر و آزارنده است و زمینی (دنیایی) است که دارای صورت زشت و تاریکی است.

بیت ۴

بر سر این سرّ کار، کی رسی ای ساده دل // بر در این دار مُلک، کی شوی ای بینوا

کزازی ج۱، ص۵۲

این قصیده همرا با شرح صوتی در تلگرام موجود است: پیوند به وبگاه بیرونی