جناب ترکمان این نظر من و تنها من
شعر تنها توصیفی است از گل نرگس. و میدانیم توصیف شاعرانه طبیعت در آن عصر رایج بوده.
صنم خلخی‌نژاد تشبیه نرگس به مشک است، طبیعتا از لحاظ بو.
و بیت دوم هم توصیف شاعرانه ای است از ترکیب رنگهای سفید (کافور) و زرد (زعفران) در گل نرگس.
و البته بسیار ممنون به خاطر رب سرکه:)

این را هم اضافه کنم: از علاقه کسایی به گل و توصیفش!

توصیف گل نیلوفر: «نیلوفر کبود نگه کن میان آب چون تیغ آب داده و یاقوت آبدار...»

و از ارزش و منزلت گل: «گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت ...»

اشتباه خود را تصحیح کنم. نوشته بودم:
صنم خلخی‌نژاد تشبیه نرگس به مشک است، طبیعتا از لحاظ بو.

خلخ به مشک خوش‌بویش معروف بوده و اشتباه من بدین خاطر بود اما اینجا با وجه تشبیه متفاوتی سر و کار داریم. مردممان خلخ شهری ترک‌نشین در اسیای میانه به زیبایی شهره بودند و اینجا هم نرگس به مردمان (زنان احتمالا) زیبای خلخ تشبیه شده. جالب اینجاست که معمول این است که ادمیان زییا به گل و ... تشبیه شوند اما اینجا گل نرگس به ادمیان تشبیه شده