کسایی » دیوان اشعار » پیری و پشیمانی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جوانی رفت و پنداری بخواهد کرد بدرودم</p></div>
<div class="m2"><p>بخواهم سوختن دانم که هم اینجا بپرهودم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به مدحت کردن مخلوق، روح ِ خویش بشخودم</p></div>
<div class="m2"><p>نکوهش را سزاوارم که جز مخلوق نستودم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 8331 - کسایی » دیوان اشعار » پیری و پشیمانی

کسایی مروزی، تألیف و تحقیق دکتر محمد امین‌ریاحی (زندگی، اندیشه و شعر او) - محمدامین ریاحی - تصویر ۹۰

در نقاشی و شاعری ...

جوانی رفت و پنداری بخواهد کرد بدرودم
بخواهم سوختن دانم که هم اینجا بپرهودم
به مدحت کردن مخلوق روح  خویش بشخودم
نکوهش را سزاوارم که جز مخلوق نستودم

هوش مصنوعی: جوانی در حال خداحافظی است و احساس می‌کند که باید برود. او می‌داند که سوختن در عشق و احساسات سخت است، اما این را به جان می‌خرد. او درباره ستایش مخلوقات صحبت می‌کند و می‌گوید که تنها خداوند را شایسته ستایش می‌داند و از نکوهش دیگران نمی‌هراسد.

مرغک سرود سرای

پیری و پشیمانی

هوش مصنوعی: جوانی سپری شده و حس می‌کنم که باید با آن وداع کنم. می‌دانم که باید بسوزم، اما هنوز دوست دارم در اینجا بمانم.

جوانی رفت و پنداری بخواهد کرد بدرودم

بخواهم سوختن دانم که هم اینجا بپرهودم

هوش مصنوعی: من باید روح خود را به خاطر ستایش مخلوق فدای کنم و خود را سرزنش کنم، چرا که هیچ‌گاه جز مخلوق را ستایش نکرده‌ام.

به مدحت کردن مخلوق، روح ِ خویش بشخودم

نکوهش را سزاوارم که جز مخلوق نستودم

پیری و پشیمانی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده