کسایی » دیوان اشعار » خواری مُرده

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دانم که هیچ کس نکند مرثیت مرا</p></div>
<div class="m2"><p>دانم که مرده بر دل میراثخوار، خوار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فرزند من یتیم و سر افکنده گرد کوی</p></div>
<div class="m2"><p>جامه وَسَخ گرفته و در خاک، خاکسار</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 8365 - کسایی » دیوان اشعار » خواری مُرده

کسایی مروزی، تألیف و تحقیق دکتر محمد امین‌ریاحی (زندگی، اندیشه و شعر او) - محمدامین ریاحی - تصویر ۸۳

نقش دوست

دانم که هیچ کس نکند مرثیت مرا
دانم که مرده بر دل میراثخوار خوار
فرزند من یتیم و سر افکنده گرد کوی
جامه وسخ گرفته و در خاک خاکسار

هوش مصنوعی: این شعر به احساس غم و تنهایی یک فرد می‌پردازد که می‌داند هیچ‌کس برای او سوگواری نخواهد کرد. او به سرنوشت فرزند یتیم و سر افکنده‌اش اشاره می‌کند که در کوچه‌ها سرگردان است و با به یادآوری این واقعیت، به مظلومیت و درد ناشی از مرگ خود پی می‌برد.

نیلوفر کبود

خواری مُرده

هوش مصنوعی: می‌دانم که کسی برای مرگ من غمگین نخواهد شد، چرا که بر دل کسی که میراثی از من باقی مانده، هیچ ارزشی نخواهد داشت.

دانم که هیچ کس نکند مرثیت مرا

دانم که مرده بر دل میراثخوار، خوار

هوش مصنوعی: کودک من یتیم و با نگاهی اندوهگین در خیابان‌ها، لباس‌هایش کثیف و خاکی شده و در خاک سرشکسته است.

فرزند من یتیم و سر افکنده گرد کوی

جامه وَسَخ گرفته و در خاک، خاکسار

خواری مُرده

اطلاعات

برگردان به زبان ساده