افسر کرمانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کس چون من، اسیر محنت و سوز مباد</p></div>
<div class="m2"><p>در دام بتی چون تو، نوآموز مباد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شامی که تو را نبینم آن شب نبود</p></div>
<div class="m2"><p>روزی که تو را نخواهم آن روز مباد</p></div></div>

دیوان افسر کرمانی به کوشش عبدالرضا افسری کرمانی - عبدالرضا افسری کرمانی - تصویر ۱۱۹

شمارهٔ ۶

کس چون من اسیر محنت و سوز مباد
در دام بتی چون تو نوآموز مباد
شامی که تو را نبینم آن شب نبود
روزی که تو را نخواهم آن روز مباد

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر اشاره به درد و رنج خود دارد و می‌گوید که هیچ‌کس مانند او اسیر مشکلات نباشد. او به محبوبش می‌گوید که آرزو دارد در دام عشق او نیفتد. همچنین ابراز می‌کند که شب‌هایی که محبوبش را نمی‌بیند برایش شب نیست و روزی که او را نبیند، روز خوشی نخواهد بود.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: هیچکس نباید مانند من در رنج و درد گرفتار باشد و نباید کسی به دام موجودی مانند تو بیفتد که تازه‌کار است.

کس چون من، اسیر محنت و سوز مباد

در دام بتی چون تو، نوآموز مباد

هوش مصنوعی: شبی که تو را نبینم، برایم شب نیست و روزی که تو را نخواهم، آن روز برایم وجود ندارد.

شامی که تو را نبینم آن شب نبود

روزی که تو را نخواهم آن روز مباد

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده